Gwiazda młodzieżowej kadry Włoch w koszykówce wybrała życie kontemplacyjne

Była rozgrywająca pierwszoligowego, prestiżowego klubu koszykówki Priolo, a także zawodniczka reprezentacji Włoch do lat 18, później do lat 20, dziś 33-letnia Oriana złoży pojutrze podczas Mszy św. w kościele Santa Maria di Gesù, profesję w Zakonie Sióstr Ubogich św. Klary. Przybierze nowe imię – siostry Chiary Luce od Maryi - Schronienia Trójcy Świętej. Połączyła w nim imię założycielki zakonu z imieniem liguryjskiej świeckiej Chiary „Luce” Badano z Ruchu Focolari, beatyfikowanej w 2010 roku.

Śluby przyjmie od niej opatka klarysek z Alcamo matka Virginia Formoso, a od ministra prowincjalnego braci mniejszych ks. Antonia Catalfamo, który będzie przewodniczył Mszy św., otrzyma obrączkę i uroczyste błogosławieństwo. Uroczystość będą relacjonować na żywo na swoim kanale YouTube bracia mniejsi z Sycylii.

Diecezja Trapani opublikowała zdjęcie s. Chiary Luce z matką Virginią:

„To historia tak piękna i świetlista jak jej imię – Chiara Luce” [wł. chiara – jasna, luce – światło – przyp. bj] – pisze Lorenzo Rosoli w „Avvenire”, największym włoskim dzienniku katolickim. Oriana urodziła się w sycylijskim Canicattì w 1991 r., a pasję do koszykówki dzieliła ze swoją o trzy lata młodszą siostrą Ilarią. Obie grały w pierwszoligowym klubie i w kadrze narodowej. „To wędrowne życie związane z koszykówką sprowadziło Orianę do Alcamo. Tutaj rodzice oddali ją pod opiekę rodzinie tercjarzy franciszkańskich, którzy chodzili na Msze do kościoła klasztornego i którzy zapoznali ją ze wspólnotą sióstr ubogich” – kontynuuje L. Rosoli.

Transfer do klubu Priolo, debiut w pierwszej lidze i powołanie do kadry narodowej to było spełnienie marzeń. „Ale czegoś ciągle mi brakowało, czułam w środku niezadowolenie” – opowiadała dziennikarce „Avvenire” w 2019 r. przy okazji składania ślubów czasowych. Żeby przezwyciężyć to niezadowolenie, poświęciła się służbie innym, angażowała się w życie parafialne, podjęła decyzję o studiowaniu medycyny, by w przyszłości zostać lekarką na misjach. Wyjechała na studia do Rzymu, ale wciąż czuła, że to wszystko nie wystarcza. „Zaczęłam sobie w sercu zadawać pytania, aby zrozumieć, jakie jest moje miejsce w świecie, dobre dla mnie” – wyznała.

Boży plan względem siebie rozeznała podczas Światowych Dni Młodzieży w Madrycie w 2011 roku. Wróciła do klasztoru w Alcamo i sióstr ubogich. „Czułam się, jakbym wracała do domu” – opowiadała. Wtedy rozpoczęła się jej podróż, już z klaryskami. Spędziła dwa lata postulatu w Alcamo, rok nowicjatu w klasztorze w Città della Pieve, potem kolejne dwa lata w Alcamo, aż do ślubów czasowych 13 maja 2019 roku. „Droga rozeznania i formacji pełna wyzwań, intensywna, piękna. Przeżyta – jak podkreśla Chiara Luce – z pomocą rodziny, która zawsze ją wspierała i sprawiała, że czuła się kochana” – zaznacza L. Rosoli. Ta droga przywiodła ją właśnie do ślubów wieczystych, do życia modlitwy, ubóstwa, braterstwa, w charyzmacie św. Klary.

Klasztor św. Klary w Alcamo założyły w 1545 r. trzy siostry ze szlacheckiej rodziny – Antonina, Angela i Alberta Mompilleri, oferując dla niego majątek rodzinny i otrzymując do prowadzenia życia zakonnego także przylegający do niego kościół Świętych Kosmy i Damiana.