Matki „olbrzymów”

Żadna z tej trójki nie zawarła sakramentalnego małżeństwa, a wszystkie poślubiły tego samego Oblubieńca. Każda z nich zachowała dziewictwo, chociaż ich dzieci trudno zliczyć. Poznajcie trzy matki „olbrzymów” – wyjątkowych dzieł w Kościele.

A wszystko te czarne oczy…

Na ikonie z klasztoru w Hafnarfjörður jest bardzo smukła o długich nogach. – Jak łania lub jeleń, które, przynaglone wielkim i gwałtownym pragnieniem wody, są zdolne z lekkością pokonać góry i rozpadliny – tłumaczą karmelitanki, dodając: – Tutaj Pragnieniem i zarazem kojącym Źródłem jest sam Bóg.

To ważne, bo święta Teresa od Jezusa na islandzkiej ikonie zdaje się cała wychylać ku górze, jakby wystawiona na powiew Ducha Świętego, ale ze stopami mocno spoczywającymi na ziemi. Mniszka – autorka ikony – doskonale wiedziała, czyj wizerunek tworzy. „Była wysokiego wzrostu. Wybitnie piękna w młodości, ale i w podeszłym wieku wyglądała bardzo dobrze (...). Jej włosy były czarne i wijące się; czoło wysokie, gładkie i piękne; oczy czarne” – napisał jej biograf o. Franciszek de Ribera. Kiedy Teresa zobaczyła po raz pierwszy swój portret, namalowany, gdy miała 61 lat, życzyła autorowi, by mu Bóg wybaczył. „Namalowałeś mnie brzydką i kaprawą!” – wyrzucała mu. Zapewne dlatego napisano o niej na stronie polskiego Karmelu, że jest najbardziej kobiecą z powszechnie znanych karmelitanek: „Teresa od Dzieciątka Jezus, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, wreszcie Teresa z Los Andes są pełne dziewczęcego uroku przy dojrzałej świętości, nie przekroczyły wszakże więcej niż dwudziestu kilku lat. Nawet Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein) żyła od niej piętnaście lat krócej. Do swej śmierci w 67. roku życia Teresa nie utraciła nic ze swego temperamentu, jedynie doskonale zintegrowała w swej osobowości kobiece emocje z głębokim życiem wewnętrznym”.