Odkryto chrzcielnicę z okresu dynastii ottońskiej

Opactwo w Quedlinburgu zostało założone w 936 roku na terenie dzisiejszej Saksonii-Anhalt w Niemczech. 

Dzisiejsza kolegiata jest nowszą budowlą z XI/XII w. Natomiast zabudowa krypty częściowo pochodzi z X wieku - wskazuje portal Medievalist.net. Całkowicie unikatowe jest tzw. Confessio, pierwotnie sklepione, wnękowe pomieszczenie w kształcie podkowy z około 962/964 r. na wschodnim krańcu krypty. Prawdopodobnie służyło do przechowywania ważnych relikwii w bezpośrednim sąsiedztwie pary królewskiej Henryka I i Mathilde.

Wykopaliska przeprowadzone w zachodniej części krypty odsłoniły wykuty w piaskowcu czteroliść, który według archeologów służył jako chrzcielnica - możemy przeczytać na portalu Heritage daily.

Ma ona około 2 metry szerokości i 0,5 metra głębokości. Datuje się ją na X wiek, czyli okres dynastii ottońskiej.

Badacze wskazują, że odkrycie chrzcielnicy stanowi ważny fragment historii architektury z okresu średniowiecznej przeszłości opactwa, po którym zachowało się niewiele dowodów.

Portal przytacza również fragment oświadczenia prasowego Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków i Archeologii Saksonii-Anhalt, w którym napisano: „Można sobie wyobrazić, że książę Henryk I Bawarii (ur. około 922 r., zm. 955 r.), który usiłował zabić swojego brata, króla Ottona Wielkiego, w ataku na Quedlinburg w Wielkanoc roku 941, został ochrzczony w odkrytym miejscu”.

Natomiast portal Medievalist.net dodaje również, że Mathilde (ur. 955 r., zm. 999 r.), córka cesarza Ottona Wielkiego i cesarzowej Adelheidy, a także Adelheida I (ur. 977 r.; zm. 1044 r. w Quedlinburgu) mogły zostać tutaj ochrzczone.

Kolegiata pod wezwaniem św. Serwacego i zamek na Stiftsbergu, a także stare miasto, nad którym się wznoszą, od 1994 roku znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO..