Drogi Biblii. Która z nich przypomina Twoją drogę?
Podczas tegorocznych wakacji zabraliśmy Was w pasjonującą podróż drogami Biblii - od wygnania z raju po podróże św. Pawła. Naszymi przewodnikami byli znakomici znawcy Pisma Świętego, ludzie doświadczeni w towarzyszeniu innym na drogach życia duchowego. Przypominamy wszystkie te 10 rozmów.
- "Historia Boga i człowieka jest zawsze historią miłości. A w historii miłości, która pozostaje relacją, najważniejsza jest wolność. Ona stanowi o pięknie tego, co wydarza się między człowiekiem a Bogiem albo o dramacie, który się między nimi rozgrywa. Wolność jest esencją prawdziwej i autentycznej miłości" (O. Bartłomiej Hućko SJ o drodze wygrania z raju)
- "Droga rozwoju relacji Abrahama z Bogiem miała swoje etapy i nie była pozbawiona błędów czy typowo ludzkiego niedowiarstwa. Rozwój wymaga czasu – i to długiego czasu." (dr Magdalena Jóźwik o drodze Abrahama)
- "Może Kościół idzie zygzakiem, może robi kilka kroków do tyłu. Może wydawać się, że jest szybsza droga. Ale nam nie chodzi o to, żeby zajść szybciej, ale żeby zajść razem." (Ks. dr hab. Wojciech Węgrzyniak o drodze wyjścia Izraelitów z Egiptu)
- "Stary Tobiasz modlił się o śmierć. Miał dość poniżania ze strony ludzi, którzy się z niego naśmiewali. I w kontekście tej modlitwy pomyślał, że trzeba odebrać pieniądze ulokowane u Gabaela. Dlatego wysłał syna w podróż. A Pan Bóg się tym posłużył i wysłał z nim swojego anioła. Szedł z nimi także pies. Patrząc na to, ile zyskał młody Tobiasz, ta podróż, choć może ryzykowna, była jak wygrana w totolotka." (O. Dominik Ochlak OMI o drodze Tobiasza)
- "To jest centralne przesłanie chrześcijaństwa, coś najbardziej charakterystycznego dla naszej wiary: to, że Bóg objawił się w człowieku, Jezusie Chrystusie i że nie ma innej – no, właśnie! – drogi. Tak, Jezus jest drogą – i jest także początkiem i końcem tej drogi. Czyli: kiedy wchodzimy w relację z Jezusem Chrystusem, to Jego człowieczeństwo jest drogą, czy mówiąc inaczej, środkiem do spotkania z Bogiem, a równocześnie jesteśmy już u celu. Bo Jezus jest Bogiem. Nie jest tylko drogowskazem, ale także miejscem spotkania." (S. dr Bogna Młynarz ZDCh o Jezusie, który jest Drogą)
- "W książce Tolkiena ("Hobbit") tego nie ma, ale w filmie jest taki dialog Bilba z Gandalfem. Bilbo z początku nie ma ochoty wyruszać w żadną daleką podróż, potem się przełamuje, ale dla rozwiania wątpliwości pyta: "Gandalfie, czy możesz mnie zapewnić, że ja z tej wyprawy wrócę?" Gandalf odpowiada: "Nie, tego nie mogę ci obiecać. Ale mogę cię zapewnić, że jeśli wrócisz, to wrócisz odmieniony". (O. Przemysław Ciesielski OP o drodze Syna Marnotrawnego)
- "Historia drogi pobitego Żyda może być odczytywana i w taki sposób, że uznamy, iż to my potrzebujemy pomocy, a tym, który nam pomaga, jest właśnie Jezus Chrystus. To, co należy do nas, to pozwolić się opatrzyć temu miłosiernemu Samarytaninowi. Czyli: przyjąć Jego kojące słowo." (Ks. dr Tomasz Kusz o drodze Miłosiernego Samarytanina)
- "Piłat wyrokuje w imieniu Cezara, władcy całego ówczesnego świata. Cały świat skazuje Jezusa na śmierć, a On ten świat wybawia. Oto jedna z najpiękniejszych i niezwykłych cech Syna Bożego - wszystko czego tylko Jezus dotknie, przemienia się w błogosławieństwo. Nawet krzyż." (O. Krzysztof Pałys OP o Drodze Krzyżowej)
- "To, czego doświadczyli – a doświadczyli cudu – było dla nich niesamowitą dawką energii. Wcześniej musieli się czuć przytłoczeni tym wszystkim, co wydarzyło się w poprzednich dniach. Po ludzku patrząc, było o trzy dni za późno na cud. Ale dla Pana Boga to nie jest przeszkoda." (Dr Maria Miduch o drodze do Emaus)
- "To, co się stało pod Damaszkiem, był punktem zwrotnym. Mamy jednak w środowisku biblistów dyskusję, związaną z określeniem tego, co właściwie wydarzyło się pod Damaszkiem." (Ks. prof. Marcin Kowalski o drogach św. Pawła)
«
‹
1
›
»
jdud
