Wigilia Paschalna i Rezurekcja

Wigilia Paschalna rozpoczyna się wieczorem w Wielką Sobotę, ale należy już do Niedzieli Wielkanocnej! Nie ma żadnych obrzędów Wielkiej Soboty, jak błędnie mówi się w wielu kościołach. Wigilia Paschalna jest już świętowaniem zmartwychwstania Chrystusa. Nie powinno się jej zaczynać, zanim nie zapadnie zmrok. Składa się z czterech części, z których każda odwołuje się do innego symbolu nowego życia – światła, słowa, wody i uczty. Liturgia rozpoczyna się przed kościołem od poświęcenia ognia oraz paschału – świecy symbolizującej Zmartwychwstałego.

Paschał zapalony od poświęconego ognia wnosi się procesyjnie do ciemnego kościoła. Celebrans śpiewa trzykrotnie: „Światło Chrystusa”, odpowiadamy: „Bogu niech będą dzięki”. Wierni odpalają świece od paschału. W starożytnym orędziu wielkanocnym, tzw. Exsultet (ozn. weselcie się), śpiewanym przez diakona lub kapłana, Kościół wychwala Boga za cud Wielkanocy. Liturgia Słowa jest bardzo rozbudowana. Może się składać aż z dziewięciu czytań.

Ukazują one historię zbawienia od początku świata, przez wyprowadzenie narodu wybranego z Egiptu, aż do śmierci i zmartwychwstania Syna Bożego. Przed Ewangelią rozbrzmiewa uroczysty śpiew „Alleluja”. Zaczyna się liturgia chrzcielna. Po Litanii do Wszystkich Świętych następuje błogosławieństwo wody chrzcielnej, podczas którego paschał zanurza się w wodzie chrzcielnej. Z zapalonymi świecami wierni odnawiają przymierze z Bogiem, zawarte przez chrzest.

Ostatnią częścią celebracji jest liturgia eucharystyczna, która kończy się uroczystą procesją rezurekcyjną. Kościół ogłasza całemu światu radosną wieść: Chrystus żyje, pokonał śmierć, naszą śmierć. Światło Zmartwychwstałego rozjaśnia mrok nocy. Polska tradycja zezwala na procesję w niedzielny poranek, co jest zwyczajem wprowadzającym zamieszanie. Zgodna z duchem liturgii jest Rezurekcja, zaraz po Wigilii Paschalnej.