Msza Krzyżma Świętego

W Wielki Czwartek kończy się Wielki Post. Wieczorem zaczynają się właściwe święta – Triduum Paschalne. Ta świadomość z trudem przebija się do naszego myślenia. Ciągle jeszcze część księży i parafian traktuje Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę tylko jako przygotowanie do Wielkanocy. A to nie tak! Triduum Paschalne – to jedno wielkie święto trwające trzy dni. Zaczyna się wielkoczwartkową Mszą Wieczerzy Pańskiej, kończy się nieszporami w Wielkanoc. Sednem jest przejście od krzyża do zmartwychwstania.

Szkoda że Wielki Piątek nie jest dniem wolnym od pracy, mimo że ranga tego dnia jest większa niż np. Poniedziałku Wielkanocnego. Przez długie wieki sens tych dni był przesłonięty. Liturgia sprawowana była rano, uczestniczyli w niej nieliczni i mało kto rozumiał jej sens. Ale już ponad 50 lat temu papież Pius XII odnowił liturgię Triduum i przypomniał jego znaczenie. Już najwyższy czas, by tym się przejąć i zmienić stare schematy. Czy jest sprawa bardziej godna świętowania niż męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa?
Komentarz do liturgii Triduum znajdziemy na str.18–20 „Gościa”. W tym miejscu słów parę o Mszy św. Krzyżma. Jest ona odprawiana tylko w katedrach pod przewodnictwem biskupa diecezjalnego w Wielki Czwartek do południa.

Do koncelebry zaproszeni są wszyscy księża z diecezji. Odnawiają oni wtedy kapłańskie przyrzeczenia złożone w chwili święceń. To przypomnienie, że Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia kapłaństwa, a także wyraz jedności prezbiterów ze swoim biskupem w tej samej posłudze Chrystusowego kapłaństwa. Podczas liturgii poświęcone zostają oleje używane przy sprawowaniu sakramentów we wszystkich kościołach diecezji przez cały rok. Najważniejszym olejem jest tzw. krzyżmo. To mieszanina oleju roślinnego z aromatycznym balsamem. Namaszczanie krzyżmem jest głównym gestem sakramentu bierzmowania. Ponadto ma miejsce podczas chrztu, święceń kapłańskich oraz przy poświęceniu nowego ołtarza lub kościoła. Oprócz krzyżma poświęcony zostaje także olej stosowany przy udzielaniu sakramentu namaszczenia chorych.

Bogata symbolika namaszczenia jest dziś mało czytelna. Nie namaszcza się już ciała oliwą, raczej wciera kremy. Po co? Dla zdrowia, dla piękna, dla odmłodzenia ciała. Duchowy sens namaszczenia jest podobny, tyle że dotyczy ducha. Dusza „namaszczona” Bożą łaską nabiera zdrowia, piękna, siły, młodości. Namaszczenie oznacza także pewną funkcję. Robić coś z namaszczeniem, znaczy robić to, do czego ma się talent, solidnie i z oddaniem. Sakramentalne namaszczenia są również znakiem Bożego wyboru i powołania.