Gniew

Obserwowałam jako matka położne w szpitalu, które myły noworodki mniej delikatnie niż myślący ludzie talerze, nie miały żadnego miłego słowa dla tych najbardziej delikatnych, bezbronnych stworzeń. Doznawałam też nieludzkiej obojętności w czasie porodu (doznałam też i dobra, ale odczuwałam to jako coś niezwykłego), więc jestem osobą pozbawioną złudzeń.

Nie sądziłam jednak, że można okazać obojętność i brak serca kobietom przeżywającym dramat utraty dziecka. Dobrze, że o tym piszecie, i mam nadzieję, że nie skończy się na pisaniu. Jest mi niedobrze, gdy słyszę i czytam o „sprawdzaniu jakości” dzieci nienarodzonych.

Może należałoby się raczej przyjrzeć jakości dorosłych – czy zasługują na wychowywanie dzieci ci, którzy kategorią jakości posługują się w odniesieniu do ludzi?! Kojarzy mi się to z metodami hitlerowców – wszyscy pamiętamy zasadęselekcji polegającą na przeprowadzaniu dzieci pod zawieszonym prętem.

Maluchy usiłowały wspinać się jak najwyżej na paluszki, domyślając się, że to pozwoli im się uratować. Zgroza!