Słowa na wiatr

Ojciec Święty mówił wówczas: „Wiatr towarzyszy mi od pierwszego momentu przybycia na ziemię polską nad Bałtykiem w Koszalinie. (...) Można by nawiązać do starego powiedzenia: papież rzuca słowa na wiatr. Istotnie, rzuca słowa na wiatr! Bo wierzy w wiatr. Wierzy w taki potężny wiatr, który kiedyś wstrząsnął ścianami Wieczernika w Jerozolimie. W tym wietrze wyraziło się przez siłę natury tchnienie Ducha Świętego. Papież wierzy w wiatr, w ten z Wieczernika, w ten z Pięćdziesiątnicy. Wierzy, że słowa rzucane na ten polski wiatr nie zostaną poniesione w niewiadomym kierunku, tylko pójdą tak, jak to słowo Boże, które z Wieczernika na wszystkie krańce ziemi pchnął potężny wiatr Ducha Świętego”.

23 października 1979 r., Rzym
Watykańską Aulę Pawła VI szczelnie wypełnili Polacy. Jan Paweł II zaprosił tu rodaków, którzy przyjechali do Rzymu na inaugurację jego pontyfikatu. To było jak pożegnanie Papieża z ojczyzną. Najpierw przemówił Ksiądz Prymas. Pełne serdeczności wystąpienie zakończył: „Przyrzekamy, Ojcze Święty, że Cię nie opuścimy – jako synowie Kościoła powszechnego i jako synowie wspólnej naszej Ojczyzny. Nie opuścimy Cię i na kolanach modlić się zawsze gorąco będziemy w Twojej intencji”. Potem przemówił Jan Paweł II. Kiedy żegnał się z Polakami w Auli Pawła VI, nie raz głos załamywał mu się ze wzruszenia.

2 czerwca 1979 r., Warszawa
Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny rozpoczęła się w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Okazała się wielkim tchnieniem Ducha, budzącym Polaków po latach komunistycznego uśpienia. W czasie Mszy św. na placu Zwycięstwa, nad którym górował ogromny krzyż z czerwoną stułą, Ojciec Święty wygłosił jedną ze swych najsłynniejszych homilii. Papieskie przemówienie co chwilę przerywały brawa. Burza oklasków zerwała się po słowach: „Wyłączanie Chrystusa z dziejów człowieka jest aktem wymierzonym przeciwko człowiekowi”. Do historii przeszły jednak inne słowa z placu Zwycięstwa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Brzmiały jak modlitwa. Albo jak proroctwo, które zaczęło się spełniać kilkanaście miesięcy później, kiedy rozpoczęły się wydarzenia Polskiego Sierpnia ’80.

7 czerwca 1979 r., Oświęcim
Były obóz koncentracyjny w Oświęcimiu-Brzezince włączono do programu pierwszej wizyty Papieża Polaka w Ojczyźnie na życzenie władz państwowych. Jan Paweł II odprawił tam Mszę św. razem z dwustoma kapłanami – dawnymi więźniami hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Modlił się też w celi, w której zmarł o. Maksymilian Kolbe. Na spotkanie z Papieżem w tym wyjątkowym miejscu przybyło ponad milion wiernych.