Pożegnanie z Big Brotherem

David Cameron, lider konserwatystów i od niedawna premier Wielkiej Brytanii, najwyraźniej chce przejść do historii jako największy po Margaret Thatcher reformator na Wyspach. W płomiennym przemówieniu w Liverpoolu zapowiedział, że projekt Big Society będzie największą w brytyjskiej historii redystrybucją władzy i kompetencji. Mówiąc prościej: to, o czym nie muszą decydować znudzeni urzędnicy, powinno przejść w ręce pełnych pasji obywateli miast, miasteczek, wsi, gmin, dzielnic, stowarzyszeń, kół itd. Wielkie Społeczeństwo zamiast Wielkiego Rządu (lub, jak kto woli, Wielkiego Brata) ma zdecentralizować kraj i wyzwolić stłumioną przez biurokrację energię społeczną.

Władza w rękach ludu
– Możecie nazywać to liberalizmem. Możecie nazywać to wolnością. Albo odpowiedzialnością. Ja nazywam to Wielkim Społeczeństwem. Big Society to wielka kulturowa zmiana, gdzie ludzie nie zwracają się ze wszystkim do urzędników – czy to do władz lokalnych, czy to do rządu centralnego – z prośbą o zaradzenie problemom, przed którymi stają, ale przeciwnie, czują się wolni i wystarczająco silni, żeby pomóc sobie i swoim społecznościom – mówił niedawno z pasją David Cameron, przedstawiając w Liverpoolu swój projekt. To właśnie miasto Beatlesów ma być jednym z czterech miejsc, w których będzie przeprowadzony pilotażowy program Big Society. Oprócz Liverpoolu będą to Eden Valley w hrabstwie Umbria, Windsor oraz Sutton, jedna z dzielnic Londynu. W każdym z tych miejsc pojawi się urzędnik, który będzie pomagał wdrażać program w życie.

Co w praktyce ma oznaczać Big Society? Na przykład jeśli w danej gminie mieszkańcy będą chcieli wydłużyć godziny otwarcia biblioteki, muzeum lub innych publicznych instytucji, to oni sami będą o tym decydować, bez konieczności zwracania się do centrali. Podobnie ma być na przykład z transportem publicznym – nadzór nad nim będą mogły przejąć nawet organizacje pozarządowe, jeśli uznają, że lepiej poradzą sobie z zarządzaniem, organizacją pracy i finansami. I tak dalej. W krótkim czasie miałby powstać także Bank Wielkiego Społeczeństwa, który finansowałby całe przedsięwzięcie. Skąd pieniądze? Banki komercyjne miałyby podzielić się zawartością kont, na których od 15 lat nie odnotowano żadnych operacji i których właścicieli banki nie mogą odnaleźć. To, oczywiście, przy założeniu, że banki zechcą podzielić się tymi środkami (według szacunków może to być ok. 400 mln funtów).