Dwoje nowych błogosławionych

Bł. Gerhard (1907–1942) urodził się w Kłodzku (niem. Glatz). Był kapłanem diecezji wrocławskiej. Gdy w 1933 władzę w Niemczech objęli narodowi socjaliści, młody ksiądz dostrzegł zagrożenie, głośno bronił Kościoła i Ewangelii. Jego dobry kontakt z młodzieżą oraz kazania drażniły hitlerowców. Był śledzony i przesłuchiwany, kilkakrotnie dotkliwie pobili go faszystowscy bojówkarze. W końcu aresztowano go i od 1 sierpnia do 15 grudnia 1941 przetrzymywano w więzieniu w Kłodzku. W grudniu 1941 r. wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Dachau. Tam zmarł 1 sierpnia 1942 na skutek tortur i głodu.

Ciało złożono na cmentarzu w Czermnej obok jego proboszcza, z którym pracował siedem lat. Proces beatyfikacyjny ks. Hirschfeldera prowadziła diecezja Münster w Północnej Westfalii, ponieważ tutaj swoją siedzibę ma wizytator apostolski dla Niemców przesiedlonych z Dolnego Śląska. To właśnie w tej diecezji nowy błogosławiony odbierał największą cześć, jego beatyfikację z radością przyjęli również wierni z Czech i Polski. Beatyfikacja miała miejsce 19 września w katedrze w Münster, dokonał jej kard. Joachim Meisner z Kolonii. Jednym z koncelebrantów był biskup świdnicki Ignacy Dec. Uroczystą Msza dziękczynną za dar beatyfikacji ks. Hirschfeldera odbędzie się w Kudowie-Zdroju-Czermnej w niedzielę 10 października.

W sobotę 18 września ponad 45 tys. osób wypełniło Stadion Olimpijski Cartuja w Sewilli, aby wziąć udział w beatyfikacji siostry Marii Purisimy od Krzyża (de la Cruz), której dokonał abp Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Nowa błogosławiona żyła w latach 1926–1998. W wieku 18 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Towarzystwa Krzyża, wspólnoty zakonnej założonej w 1875 przez jej rodaczkę bł. Anielę od Krzyża (1846–1932).

Wyróżniała się głęboką wiarą i pobożnością, a że przy tym była osobą wykształconą (m.in. znała trzy języki obce, co w ówczesnej Hiszpanii było rzadkością), dość szybko zaczęto jej powierzać ważne stanowiska w zgromadzeniu. Przez 4 kolejne kadencje aż do śmierci była przełożoną generalną. W tym czasie wspólnota bardzo się rozrosła, powstały nowe domy w różnych częściach Hiszpanii. Sama żyła bardzo skromnie, mawiała: „De lo poco, poco” (Z małego mało). Myła i karmiła swych podopiecznych, prała im ubranie i wykonywała inne, ciężkie i mało przyjemne prace. Zmarła w opinii świętości – jako „matka chorych i starców” – w domu macierzystym zgromadzenia w Sewilli podczas rekolekcji.