Nowy patron dziennikarzy

Miał 16 lat, gdy w Hiszpanii wybuchła wojna domowa między zwolennikami a przeciwnikami ustroju republikańskiego. Manuel był członkiem Akcji Katolickiej i potajemnie nosił Komunię Świętą więźniom i osobom ukrywającym się przed represjami. Wkrótce za to sam trafił do więzienia.

Po studiach w 1940 r. został dziennikarzem. Współpracował z kilkoma pismami religijnymi oraz z agencją prasową Prensa Asociada. Wspaniale zapowiadającą się karierę przerwała w 1942 r. choroba, która na całe życie przykuła go do wózka inwalidzkiego. W 1962 r. stracił wzrok. Odtąd swoje teksty nagrywał na magnetofon, a siostra je spisywała.

Dla Manuela bardzo ważna była Eucharystia. W jego domu codziennie była odprawiana Msza św. Razem z klasztorami kontemplacyjnymi i nieuleczalnie chorymi stworzył grupy modlitwy, za katolików pracujących w środkach przekazu, pod nazwą Synaj. Polegało to na tym, że 12 chorych wraz z jakimś klasztorem klauzurowym modliło się w intencji konkretnego pisma.

Przed śmiercią codziennie modlił się z przyjacielem ks. Rafaelem Higuerasem, który później został postulatorem jego procesu beatyfikacyjnego. Według niego, Manuel może być przewodnikiem dla dziennikarzy i pisarzy, którzy w swojej pracy chcą kierować się Ewangelią. Przykład Manuela Garrido ma też wielkie znaczenie w kontekście dyskusji nad eutanazją, gdyż pokazuje, że życie w każdych warunkach jest wartościowe i godne ochrony – uważa ks. Higueras.