Matka parlamentarzystów

Kopię obrazu Matki Bożej Trybunalskiej uroczyście odebrali przedstawiciele parlamentarzystów – Elżbieta Radziszewska (PO), Marek Jurek (Prawica Rzeczpospolitej) i Andrzej Dera (PiS) – podczas Mszy św. w Piotrkowie Trybunalskim. Uroczystość odbyła się w 1. rocznicę ukoronowania obrazu przez papieża Benedykta XVI. Abp Józef Kowalczyk odczytał dekret Stolicy Apostolskiej o ustanowieniu MB Trybunalskiej patronką polskiego Parlamentu. – Matka Boża jest dla nas matką ludzkich sumień. Tylko człowiek ukształtowanego sumienia może skutecznie służyć człowiekowi i dobru wspólnemu – przypomniał posłom i senatorom metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz w homilii.

Wizerunek Patronki parlamentarzystów zostanie umieszczony w sejmowej kaplicy. Słynący łaskami obraz, przedstawiający Matkę Bożą Pocieszenia, jest dziełem włoskiego malarza. Nie wiadomo, kiedy dokładnie trafił do Piotrkowa. Jest tam czczony od ponad 420 lat. Obraz związany jest z Trybunałem Koronnym. Na czas jego posiedzeń przenoszony był z piotrkowskiej fary do kaplicy sądowej w ratuszu. Procesja miała wyjątkowo uroczysty charakter – brali w niej udział wszyscy deputaci, sędziowie i interesanci.

Asystę obrazu stanowił garnizon wojskowy przydzielony do ochrony Trybunału. Piotrków Trybunalski w okresie I Rzeczypospolitej zajmował ważne miejsce w systemie demokracji szlacheckiej. Tutaj do unii polsko-litewskiej zbierał się Sejm, reprezentujący szlachtę wybraną na sejmikach ziemskich. Już w konstytucji „Nihil novi” z 1505 r., zapisano, że król nie może stanowić żadnych praw bez zgody posłów i senatorów. W kompetencjach Sejmu było: uchwalanie konstytucji (ustaw) w sprawach wydatków i dochodów państwa, wielkości podatków, liczebności wojska oraz podejmowanie decyzji o wojnie, przymierzach politycznych i sojuszach wojskowych. Sejm był zwoływany przez króla, a w okresie bezkrólewia (interregnum) przez prymasa. Od unii polsko-litewskiej (1569) sejmy odbywały się na przemian w Warszawie i Grodnie.

Piotrków był także siedzibą Trybunału Królestwa Polskiego, czyli najwyższego sądu apelacyjnego Korony Królestwa Polskiego. Zaczął on funkcjonować w 1578 r., gdy król Stefan Batory zrzekł się uprawnień najwyższego sędziego na rzecz utworzonego jednocześnie Trybunału Koronnego. Sądzili w nim reprezentanci szlachty i duchowieństwa. Początkowo trybunał zbierał się w Piotrkowie dla ziem wielkopolskich, w Lublinie dla Małopolski i w Łucku dla ziem ruskich.