Oświadczenie Konferencji Episkopatu Polski

Kościół, pamiętając o słowach Chrystusa: poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (J 8,32), nie unika pytań o najbardziej bolesne karty polskich dziejów. Przeciwstawia się jednak instrumentalnemu traktowaniu człowieka przez tworzenie klimatu sensacji i pomówień, utracie elementarnych proporcji w formułowaniu ocen przy określaniu odpowiedzialności moralnej, łatwym uogólnieniom pozbawionym obiektywnych uzasadnień.

Niedopuszczalna jest sytuacja, w której kieruje się oskarżenia w stronę osób szykanowanych w przeszłości przez komunistyczne władze, a równocześnie pomija się problem odpowiedzialności tych, którzy budowali nieludzki system przemocy i kłamstwa oraz temu systemowi służyli.

Dramatyczne doświadczenia polskich dziejów świadczą, że w systemie łamiącym sumienia zawiedli zaufanie także niektórzy ludzie Kościoła. Ubolewamy nad tym i przepraszamy szczególnie tych, którzy z ich powodu doświadczyli przykrości i krzywd. Równocześnie jednak podkreślamy, że chrześcijańska postawa wobec człowieka czyniącego zło wyraża się w miłosierdziu i przebaczeniu wobec tych, którzy wyrażają skruchę i pragną podjąć zadośćuczynienie. Biskupi mają świadomość troski o zbawienie wszystkich, także i tych, którzy prześladowali Kościół.

Zarówno od polityków, jak i od ludzi mediów oczekujemy szczególnej troski o to, by nie tworzyć uproszczonego obrazu polskich dziejów i nie zabijać prawdy o tych, którzy potrafili okazywać swą niezłomność za cenę cierpienia, a czasem nawet życia, jak np. bł. ks. Władysław Findysz czy Sługa Boży ks. Jerzy Popiełuszko i wielu innych kapłanów. Niechaj ich przykład umacnia naszą nadzieję, płynącą z przyjęcia pełnej prawdy.

Ufamy, że w atmosferze wielkopostnej przemiany złożone problemy niedawnej przeszłości będą rozwiązywane sprawiedliwie i z poszanowaniem godności człowieka.

Warszawa, 9 marca 2006 r.