Nie tylko chusta i finka

Sami zainteresowani mówią często, że nie byliby tym, kim są, bez skautingu czy harcerstwa. Regulamin, dyscyplina, wspólnota doświadczeń i przeżyć, odpowiedzialność i wierność ideałom – to wszystko pozostawia ślad w charakterze człowieka.

Międzynarodowa rodzina
Nawojowa, niewielka gmina pod Nowym Sączem, jeszcze czegoś takiego nie widziała. Od 28 lipca do 6 sierpnia przebywali tutaj skauci z Europy i Kanady. Blisko sto osób, w tym najwyższe władze Federacji Skautingu Europejskiego. Moim przewodnikiem po obozowisku jest ks. Paweł Kochaniewicz, współorganizator wydarzenia, od lat związany ze Stowarzyszeniem Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”. – Zdjęcie Jeanne najlepiej chyba zrobić pod masztem z flagami – przekonuje, zdradzając tym samym kompletny brak orientacji w sztuce fotografowania. Jeanne Taillefer, Francuzka roztaczająca wokół siebie woń życzliwej łagodności, jest szefową Biura Federalnego FSE. Zna ponoć wszystkie języki ludzi, a na dodatek parę dialektów anielskich. Szczególnie cieszy, że nieobcy jest jej też polski, którego nauczyła się, pielgrzymując do Częstochowy. – Skauting, z którym jestem związana od dziecka, to moja praca, powołanie i sens życia – wyznaje. – To także moja rodzina. Organizacja jest bowiem jakby międzynarodową rodziną – podkreśla. Formalne ramy tej rodziny zaczęły się kształtować w Niemczech, 1 listopada 1956 r., wraz z powstaniem Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy. Sam skauting jest oczywiście starszy.

Zwiadowca – pierwszy walczący
Społeczno-pedagogiczny ruch skautingowy zawiązał się na początku XX wieku. Zapoczątkował go angielski generał Robert Baden-Powell (1857–1941). Tworzył on drużyny chłopców, które miały hartować ciało, rozwijać osobowość oraz, opierając się na zasadach religii chrześcijańskiej, wpajać ducha bezinteresownej służby. Na ziemiach polskich skauting pojawił się w 1911 r. Andrzej Małkowski, student Uniwersytetu Lwowskiego i działacz niepodległościowy, przetłumaczył książkę Powella „Skauting dla chłopców”. Wnet stała się ona bestsellerem, a podzieloną między zaborców Polskę pokryła gęsta sieć skautowych drużyn. Skauting jest szkołą patriotyzmu. Polscy skauci – w barwach nieistniejącego państwa – udają się w 1913 r. na zlot skautów angielskich w Birmingham. W tym też roku stają się oni „harcerzami”. Skaut-harcerz to zwiadowca oraz pierwszy walczący (śmiały harcownik przed bitwą).