Nadlatują Lirydy

Ziemia w swoim ruchu dookoła Słońca napotyka co roku w drugiej połowie kwietnia rój meteorów, zwanych Lirydami. To kawałki komety Thatcher, której lodowe jądro topi się, zbliżając do Słońca. Pozostawia ona wtedy w przestrzeni kosmicznej po sobie ślad w postaci pyłu i małych okruchów skalnych. Ziemia przechodzi przez taką strugę i na niebie widzimy meteory. Gdy jest ich dużo, mamy do czynienia z tzw. deszczem meteorów. I nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Podczas deszczu Leonidów (fragmentów komety Tempel-Tuttle, występujących w połowie listopada) w 1833 roku naliczono aż 200 000 „spadających gwiazd” na godzinę. Liryd aż tak dużo nie będzie. W ciągu godziny maksymalnie kilkadziesiąt. Każdego roku pojawia się na naszym niebie kilkadziesiąt rojów. Zawsze o tej samej porze, choć nie wszystkie można podziwiać na naszej półkuli.

Jak spadają gwiazdy?
Lirydy na nasze głowy spadają każdego roku od 15 do 28 kwietnia. Maksimum zjawiska można obserwować 22 kwietnia. Meteory widoczne są jako „spadające gwiazdy” dzięki grubej, ziemskiej atmosferze. Drobne cząstki pyłu i większe okruchy skalne, wpadając w ziemską atmosferę z dużą prędkością (od 15 do 75 km/s), ocierają się i zderzają z cząsteczkami powietrza. To z kolei powoduje, że ich powierzchnia się rozgrzewa, topi i wrze. Bryłka skalna ma wtedy ok. 3000 st. Celsjusza. Część „nabytej” w ten sposób energii przekazywana zostaje do otaczającego meteor powietrza.

Można więc powiedzieć, że to, co obserwujemy na niebie, nie jest świeceniem rozgrzanej bryłki, tylko rozgrzanego dookoła niej gazu. Aby spadający meteor móc zobaczyć gołym okiem (w nocy), wystarczy, że ma on masę ok. 0,01 grama i jest wielkości 1 mm. Innymi słowy, jest wielkości główki od szpilki. Okruch ważący 1 gram na niebie rozbłyska jaśniej niż którakolwiek gwiazda. Gdyby nie to, że zostawia po sobie świecący ślad, można by pomyśleć, że na nocnym niebie miała miejsce katastrofa lotnicza. Z bardziej szczegółowych badań wynika, że meteory zaczynają „świecić” na wysokości nawet 130 km, a „gasną” na wysokości 75 km nad Ziemią.