Sztuczne serce na medal

Prototyp pneumatycznego, częściowo implantowalnego systemu wspomagania serca, opracowany w zabrzańskim Instytucie Protez Serca działającym przy Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii, otrzymał złoty medal 104. Międzynarodowego Salonu Wynalazczości „Concours – Lepine” 2005 we Francji. Przedsięwzięcie zostało zorganizowane w ramach Międzynarodowych Targów „Foire de Paris”.

Pompa na dłużej
Prace nad sztucznym sercem prowadzone są w Zabrzu od kilkunastu lat. System wspomagania serca to nie leczenie, ale zastąpienie lub wsparcie jego pracy, kiedy pacjent oczekuje na transplantację albo kiedy jego serce trzeba na pewien czas odciążyć. Ten substytut naszego serca opiera się na genialnych rozwiązaniach. Serce dorosłego człowieka pozostającego w spoczynku w ciągu minuty przepompowuje około 5 do 6 litrów krwi. Kiedy pompa ta zaczyna szwankować, wysiada cały system. – To tak, jakbyśmy w potężnej i skomplikowanej fabryce zaczęli przykręcać kolejne zawory, a produkcja miała toczyć się dalej. Wtedy pracę chorego serca można wesprzeć zwykłą pompą mechaniczną, która nie jest niczym cudownym, chociaż na pewno niezwykłym ze względu na wykorzystanie w jej konstrukcji wysoko zaawansowanych technologii – wyjaśnia mgr inż. Roman Kustosz, kierownik Pracowni Sztucznego Serca w Instytucie Protez Serca.

W kardiologii stosuje się trzy rodzaje takiego wspomagania. Pozaustrojowe sztuczne komory serca – skonstruowane w Zabrzu i do tej pory zastosowane u 160 chorych. Spełniają dobrze swoje zadanie w przypadku pacjentów, których serce potrzebuje wspomagania na krótko. W sytuacji, kiedy muszą pracować kilka lat, potrzeba innych rozwiązań. Dają je protezy częściowo wszczepialne i całkowicie implantowalne. Dzięki nim pacjent nie musi być hospitalizowany, a ryzyko infekcji czy powikłań jest zminimalizowane. W przypadku częściowo wszczepialnej protezy pompa umieszczana jest w ciele pacjenta, a przenośny sterownik do jej napędzania znajduje się na zewnątrz i może z nią funkcjonować około dwóch lat.