Prostowanie ogona

Niekiedy fala manipulacji przybiera rozmiary tsunami. Tak było przy okazji aresztowania Marka P., pełnomocnika niektórych parafii i zakonów w sprawach przed Komisją Majątkową. Po pierwsze podniesiono larum, że od decyzji komisji nie ma odwołania. To prawda, decyzje komisji są ostateczne, bo tak stanowi prawo wydane już w wolnej Polsce, w 1990 r.

Jeżeli komuś to prawo się nie podoba, miał wystarczająco dużo czasu na jego zmianę. Po drugie każda decyzja o zwrocie zagrabionego mienia może być podjęta wyłącznie za zgodą obu stron, a więc kościelnej i rządowej. Bez aprobaty przedstawicieli rządu nie zapadłaby żadna z trzech tysięcy decyzji. Po trzecie to nie instytucje kościelne, zresztą również nie rządowe, wyceniają grunt przeznaczony jako mienie odszkodowawcze, ale niezależni rzeczoznawcy.

Tylko oni ponoszą pełną odpowiedzialność za wycenę. I po czwarte wreszcie, o czym nie wolno zapominać, Kościół próbuje odzyskać tylko to mienie, które zostało mu zrabowane z naruszeniem komunistycznego prawa. Władza ludowa najpierw dała sobie prawo do kradzieży, a potem grabiła więcej, łamiąc własne ustawy. Sceptycy powiedzą, że walka z fałszem jest równie beznadziejna jak prostowanie świńskiego ogona. Na całkowite wyprostowanie ogona nie liczymy, ale może chociaż ktoś nie da się porwać fali kłamstwa (więcej na str. 36–37).