Nie oszukuj się: drugiego kroku bez pierwszego - nie zrobisz
Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę. Mk 10,19
Mk 10, 17-27
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę».
On Mu odpowiedział: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości».
Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną». Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: «Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».
A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: «Któż więc może być zbawiony?»
Jezus popatrzył na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».
Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl
Ewangelia z komentarzem. Nie oszukuj się: drugiego kroku bez pierwszego - nie zrobisz
Gość Niedzielny
Tak, to prawda: człowiek, który pytał Chrystusa o życie wieczne, zasmucił się, gdy usłyszał, że trzeba, aby porzuciwszy swe bogactwa, chodził za Jezusem. Słusznie w przywiązaniu do bogactwa znajdujemy ważną przeszkodę do bycia autentycznym uczniem Chrystusa. Warto jednak zauważyć, że owo zostawienie wszystkiego miało być dopiero kolejnym krokiem na drodze do królestwa. Pierwszym było zachowanie przykazań. Jezus nigdy ich nie unieważnił. Jeśli dziś mamy pokusę, by za ważniejsze uznać np. Kazanie na Górze, to pamiętajmy, że było ono tylko – i aż – zinterpretowaniem przykazań na nowo, ale nie ich zniesieniem. Nie da się żyć ogólnym przykazaniem miłości, ignorując konkretne wskazania Dekalogu.
Znajdziesz nas także w Podcastach Google
Andrzej Macura
