Ikona królestwa Bożego

Święta Bożego Narodzenia często skłaniają nas do refleksji na temat obecności chrześcijan we współczesnym świecie. Sobór Watykański II naucza, że przez wcielenie Syn Boży zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem. Oznacza to, że tajemnica wcielenia dotyka nie tylko pojedynczych osób, ale również naszych wzajemnych relacji. Myślę, że rzadko patrzymy na nasze życie społeczne, polityczne czy kulturalne właśnie z tej perspektywy. Znany rosyjski teolog Paul Evdokimov wskazywał na analogię, jaka istnieje pomiędzy obrazem Boga obecnym w człowieku a Jego obrazem zawartym we wspólnocie: „Jeżeli każdy człowiek na podobieństwo Boże jest żywą ikoną Boga, to kultura jest ikoną królestwa Bożego. W wieczystej liturgii przyszłego wieku człowiek będzie śpiewał chwałę swemu Panu przez wszystkie elementy kultur, które przejdą przez ogień najwyższego oczyszczenia”. Nowy człowiek tworzy nową wspólnotę, a ta rodzi nową kulturę. Dlatego nie jest możliwa chrześcijańska kultura bez chrześcijan, którzy sami coraz bardziej upodabniają się do Chrystusa.