Dlaczego ciągle ubijamy interes z Bogiem?

Mk 10, 28-31

Piotr powiedział do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».

Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. Mk 10,28

Szczerość i gorący temperament apostoła Piotra są ponownie pomocne przy zadawaniu Jezusowi bezpośrednich pytań. No bo trzeba mieć tupet, żeby zagadnąć Boga: „OK, zostawiliśmy dla Ciebie wszystko, a co my z tego będziemy mieć?”. I dzięki ci za to, Piotrze, bo obudziłeś w nas nadzieję, że to nie tylko ty tak masz. Myślę, że większość z nas. Ciągle łapiemy się na tym, że ubijamy interes z Bogiem. Jestem dobry, chodzę do kościoła, wczoraj pomogłem sąsiadowi, no to pewnie teraz fala łask na mnie spłynie. Nie ma się czego wstydzić, to jest ludzkie – i nie mówię tutaj o skrajnym egocentryzmie, ale o zwykłych mechanizmach, które towarzyszą nam od dzieciństwa: robisz coś dobrze, dostajesz nagrodę. Jezus natomiast zaprasza do innego spojrzenia na życie. Wszystko, co czynimy, czyńmy wpatrzeni w Niego, szukając szczerej miłości. Może lepiej: powodowani szczerą miłością.