Pani na jeziorach

Po lewej woda, po prawej... woda. Słowa pieśni do Czarnej Madonny przerywa krzyk żurawi i trzciniaka zwyczajnego. Drogę do ukrytej za trzcinami kapliczki z cudownym obrazem tarasują nam kaczki. Idę o zakład, że to najpiękniejsze polskie sanktuarium.

Choć sanktuarium jest maleńkie, mikroskopijne, robi ogromne wrażenie.
Roman koszowski

Gdy nad Suwalszczyzną rozpętała się potężna burza, czerń chmur napływających spod białoruskiej granicy wyparła momentalnie pastelowe, pomarańczowe i błękitne tonacje nieba. Sosny trzeszczały, suche konary skrzypiały, a wierzby płaczące kłaniały się głęboko, dotykając fal jeziora. Jedynie on stał nieporuszony, stabilny. Z przymrużeniem oka przyjmujący strugi deszczu uderzające w jego sutannę. Pochylony, szedł do przodu w stronę kapliczki. Rzeźbiarz uchwycił go w marszu, w drodze. Był tutaj 21 lat temu. Przypłynął tu na pokładzie statku „Serwy”. Tym razem jako papież, a nie, jak dotąd, kajakarz. Spoglądał z tęsknotą na jeziora, przypominając sobie wakacyjne wyprawy. Powiedział wówczas: „Byłem tu wiele razy, ale jako papież po raz pierwszy i chyba ostatni”. Po modlitwie przy kapliczce ruszył na obiad. W menu znalazły się oczywiście słynne wschodnie kartacze.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.