Wśród nich jest bł. Charles (Karol) de Foucauld, żyjący na przełomie XIX i XX wieku kapłan francuski, zamordowany w swej pustelni na Saharze oraz sługa Boży Michael McGivney, założyciel Rycerzy Kolumba. W sumie zatwierdzone dekrety dotyczą 8 osób. W przypadku pięciorga z nich zatwierdzono cud za ich wstawiennictwem, u dwóch uznano męczeństwo z nienawiści do wiary, a u jednej heroiczność cnót.

Dekrety uznające cud odnoszą się do bł. Charlesa de Foucalud, bł. Cesarea de Bus, założyciela Ojców Doktryny Chrześcijańskiej, bł. Marii Domenichi Mantovani, współzałożycielki Małych Sióstr Świętej Rodziny, oraz sługi Bożego Michaele’a McGivneya i sługi Bożej Pauline’y Marie Jaricot, założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary, prekursora Papieskich Dzieł Misyjnych oraz Ruchu Żywego Różańca.
 

GN 46/2005 DODANE 15.11.2005 AKTUALIZACJA 15.06.2012

Pustelnik z bloku

Moja więź z Karolem de Foucauld sięga dzieciństwa. Patrząc z perspektywy czasu, mogę powiedzieć, że pamięć o nim i jego obecność nieustannie mi towarzyszyły. Wszystko zaczęło się za sprawą pewnego antyklerykalnego nauczyciela. 

Dekrety stwierdzające męczeństwo z nienawiści do wiary odnoszą się do  włoskiego franciszkanina, sługi Bożego Cosmy Spessatto, zamordowanego w Salwadorze w 1980 roku oraz sług Bożych Simeona Cardona i jego 5 towarzyszy, cystersów,  którzy oddali swe życie dla Chrystusa końcem XVIII wieku.

Ostatni dekret stwierdza heroiczność cnót żyjącego w XIX wieku bpa Melchiora de Marion Brésilac, założyciela Stowarzyszenia Misji Afrykańskich.