Misjonarze, którzy oddali życie, nawracając pogan, są często traktowani przez wątpiących lub niewierzących jak ludzie, którzy sami byli sobie winni, gdyż nie szanowali przekonań innych. Gdyby jednak nie nawrócenia, nie byłoby w ogóle Kościoła. Powstał on w odpowiedzi na wezwanie Chrystusa, który przed swym ostatecznym rozstaniem z uczniami powiedział im: „Dana mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,18-19).

Przekonywanie, że jedynie Chrystus jest „drogą, prawdą i życiem” wynikało z najgłębszej wiary apostołów i uczniów, wspomaganej przez Ducha Świętego. Uważali oni to za swój obowiązek wobec Boga, ale także wobec ludzi, za których zbawienie czuli się odpowiedzialni. W późniejszych wiekach nawracanie pogan miało rozmaite, czasem drastycznie nieakceptowalne formy. Zakon kawalerów mieczowych i zakon krzyżacki nawracały „ogniem i mieczem”, a w imię wiary dokonywano także zbrodni. Chrystus nie użył jednak nawet słowa „nawracajcie”, ale „nauczajcie” lub „głoście Ewangelię”, co można odczytać jako nie zmuszajcie nikogo, ale pozwólcie poznać. Głoszenie prawdy o Chrystusie, wynikającej z Ewangelii, a także ze swej wiary w tę prawdę, jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem ludzi wierzących.

Wielu misjonarzy drogo płaciło za wierność swemu powołaniu. Jednym z takich misjonarzy był Simon-François Berneux. Urodził się w 1814 roku w Château-du-Loir, w departamencie Sarthe. Od dzieciństwa pragnął zostać księdzem. W wieku 17 lat wstąpił do seminarium w Le Mans. Z powodów zdrowotnych na dwa lata musiał przerwać naukę i pracował jako guwerner, jednak wrócił do seminarium i w 1837 roku przyjął święcenia kapłańskie. W lipcu 1839 roku wstąpił do Francuskiego Stowarzyszenia Misji Zagranicznych z zamiarem wyjazdu do Korei. W styczniu 1840 roku opuścił Paryż i po rocznej podróży dotarł do Tonkinu. Został tam schwytany i ciężko pobity. Przetrzymywany w więzieniu w Hue, a następnie skazany na śmierć, został w 1843 roku uwolniony dzięki interwencji francuskiego admirała i umieszczony na statku płynącym do Europy. Opuścił jednak okręt i przez Singapur, Makau i Mandżurię dotarł do Korei. 5 sierpnia 1854 roku papież Pius IX mianował go wikariuszem apostolskim Korei i tytularnym biskupem Capsy. Bp Berneux przyjął wtedy koreańskie nazwisko Chang Gyeong-il. Dzięki względnej tolerancji króla Cheoljonga misja rozwijała się początkowo dość pomyślnie: w Korei było już w tym czasie około 23 tys. katolików. Bp Berneux założył między innymi seminarium duchowne w Baeron koło Jecheon i rozpoczął wydawanie książek katolickich w języku koreańskim.

Sytuacja zmieniła się po śmierci Cheoljonga, w czasie regencji Daewonguna. W styczniu 1866 roku chrześcijanie zwrócili się do władz o uznanie ich wyznania. Odpowiedzią na tę prośbę były aresztowania wyznawców Chrystusa. 23 lutego 1866 roku uwięziono także bp. Berneuxa. Po okrutnych torturach został on ścięty 8 marca 1866 roku w obozie wojskowym Saenamteo koło Seulu.

Biskup Berneux został beatyfikowany 6 października 1968 roku przez papieża Pawła VI, a kanonizowany przez papieża Jana Pawła II 6 maja 1984 roku w grupie 103 męczenników koreańskich.

***
Frederic Pichon, Lady Herbert, The Life of Monseigneur Berneux, Bishop of Capse, Kessinger Publishing, LCC, 2010; Fros, s. 122;
http://fr.wikipedia.org/wiki/Sim%C3%A9on-Fran%C3%A7ois_Berneux (20 III 2012).

Fragment książki "Świadkowie wiary", którą znajdziecie w sklepie "Gościa":

WIARA.PL DODANE 22.08.2019

Świadkowie wiary

Takiej książki jeszcze nie było. Zawiera ona 365 świadectw chrześcijan, którzy za wierność Jezusowi Chrystusowi zapłacili najwyższą cenę – oddali życie. To moje wyznanie wiary – mówi o swojej książce Wojciech Roszkowski.