Chroniąc się przed represjami, działacze narodowi, a później powstańcy, uciekali do Polski, gdzie znajdowali schronienie i pomoc.
Pierwsi Ślązacy zaczęli przekraczać granicę już w listopadzie 1918 r., by za pośrednictwem komendy Okręgu IX POW wstępować do 9. Pułku Legionów i wraz z nim wyruszyć do boju o Lwów. W grudniu 1918 r. w kręgach górnośląskich działaczy niepodległościowych zaczęła kiełkować myśl o utworzeniu śląskiej kompanii, a może nawet batalionu. Niedługo potem Józef Dreyza, naczelnik górnośląskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, wezwał do wstępowania w szeregi Wojska Polskiego. Jego apel przekazano do wszystkich „gniazd” sokolich w powiecie bytomskim. Pierwsze „sokoły” przeszły granicę 12 grudnia 1918 roku. Wkrótce w ich ślady podążyli kolejni. Początkowo wcielano ich w szeregi stacjonującego w Sosnowcu 3. Batalionu 7. Pułku Legionów. Wkrótce jednak rozpoczęli służbę na granicy. 4 lutego 1919 r. decyzją Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Częstochowie utworzono 7 Batalion Strzelców, składający się z Górnoślązaków. 7., bo podobno tylu właśnie miała liczyć pierwsza grupa ochotników. Przenieśli się doń wszyscy Ślązacy z 7. Pułku Piechoty Legionów oraz częstochowskiej Komendy Uzupełnień Lwowa. Po przejściu na etat Wojsk Wielkopolskich batalion dał początek 1. Pułkowi Strzelców Bytomskich.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Piotr Pałys, Instytut Śląski, Opole