„Nie bójcie się być świętymi, których potrzebuje ta ziemia"
„Nie bójcie się być świętymi, których potrzebuje ta ziemia, świętości, która nie odbierze wam sił, życia ani radości. Wręcz przeciwnie, ponieważ wy i dzieci tej ziemi staniecie się tym, o czym marzył Ojciec, kiedy was stworzył” – powiedział Franciszek podczas Mszy św. sprawowanej na placu Kniazia Aleksandra w centrum Sofii.
Wcześniej, jeszcze w południe, Franciszek spotkał się z wiernymi na modlitwie Regina coeli.
Popołudniowa liturgia sprawowana była po włosku i bułgarsku. W tym drugim języku przeczytano (a Ewangelię odśpiewano) czytania biblijne z III Niedzieli Wielkanocnej.
Ojciec Święty w swojej homilii, wygłoszonej po włosku, nawiązał do fragmentu Ewangelii (J 21,1-19) opisującego szczególne powołanie Piotra i przypomniał, że Bóg powołuje, zaskakuje i miłuje.
Przestrzegł przed nostalgią za przeszłością i swoistą psychologią grobu, która zabarwia wszystko rezygnacją. Prowadzi to do „szarego pragmatyzmu życia, życia, w którym pozornie wszystko postępuje normalnie, podczas gdy w rzeczywistości wiara się wyczerpuje i przeradza w małostkowość”. Papież wskazał, że nawet ludzi upadających Bóg powołuje. „W Jezusie, Bóg zawsze stara się dać szansę. Czyni tak samo z nami: każdego dnia wzywa nas, abyśmy przeżyli na nowo naszą historię miłości z Nim, abyśmy odnowili się w nowości, którą jest On” – powiedział Franciszek. Zaznaczył, że kiedy powołanie Jezusa ukierunkowuje życie, wówczas serce się odmładza.
Następnie Ojciec Święty zwrócił uwagę, że „Bóg zaskakuje, gdy powołuje i zachęca, byśmy rzucili nie tylko sieci, ale samych siebie na głębię historii i patrzyli na życie, patrzyli na innych, a nawet na samych siebie oczyma, które «w grzechu widzą dzieci, które trzeba podnieść; w śmierci - braci, których trzeba wskrzesić do życia; w rozpaczy, serca które trzeba pocieszyć. Dlatego nie lękaj się: Pan kocha to twoje życie, nawet gdy się boisz na nie spojrzeć i wziąć je w swoje ręce»”.
Wreszcie Franciszek podkreślił, że Bóg miłuje, a bycie chrześcijaninem jest powołaniem do zaufania, że Miłość Boga jest większa niż wszelkie ograniczenia czy grzech. „Jedno z wielkich cierpień i przeszkód, jakich dzisiaj doświadczamy, rodzi się nie tyle ze zrozumienia, że Bóg jest miłością, ile z faktu, że doszliśmy do głoszenia Go i świadczenia o Nim w taki sposób, że dla wielu nie jest to Jego imię. Bóg jest miłością, która kocha, daje siebie, powołuje i zaskakuje” – zauważył papież.
Ojciec Święty zachęcił bułgarskich katolików, aby byli żywymi znakami Pana Boga. „Nie bójcie się być świętymi, których potrzebuje ta ziemia, świętości, która nie odbierze wam sił, życia ani radości. Wręcz przeciwnie, ponieważ wy i dzieci tej ziemi staniecie się tym, o czym marzył Ojciec, kiedy was stworzył” – powiedział Franciszek.
Intencje modlitwy wiernych odczytano w sześciu językach, w tym także po polsku. Po bułgarsku modlono się za Ojca Świętego, by „podążając za przykładem apostoła Piotra”, wiernie naśladował Pana Jezusa i poprowadził braci do pełnego posłuszeństwa Mu w wierze i miłości. Po angielsku wzniesiono intencję, by Bóg kierował „swoją mądrością pracę sprawujących władzę: niech Bułgaria zazna prawdziwego pokoju, sprawiedliwości i braterstwa, i niech wszyscy jej obywatele cieszą się wszelkim dobrem materialnym i duchowym”. Po polsku modlono się za wszystkich chrześcijan, by „oświeceni Ewangelią i karmieni Eucharystią”, słowami i czynami głosili, „że tylko w Jezusie jest zbawienie”. Intencja po hiszpańsku dotyczyła młodzieży, by poruszona Bożą miłością, odkryła „piękno uczynienia ze swego życia bezinteresownego daru” i by Bóg obdarzył Kościół „świętymi robotnikami” na swoim żniwie. Po włosku proszno za grzeszników, by Bóg ogarnął ich swym miłosierdziem, tak by odkryli „spustoszenie wypływające z nieposłuszeństwa Ewangelii” i dali się odrodzić jako dzieci Boże. Po arabsku wreszcie modlono się o Boże pocieszenie dla ubogich i cierpiących, by wszyscy mogli doświadczyć bliskości braci.
Po Komunii św. zebrani odśpiewali po bułgarsku ulubioną pieśń św. Jana Pawła II - „Barkę”, po czym głos zabrał przewodniczący konferencji episkopatu Bułgarii bp Christo Projkow. Podziękował papieżowi za zauważenie „małego zakątka Ziemi”, jakim jest Bułgaria. Zaznaczył, że chrześcijańskie korzenie tego kraju są starożytne, lecz w ciągu historii zatrzymali się tu ludzie różnych kultur i religii. Ich wzajemne współżycie jest wyrazem mądrości (sofii), która „zakorzeniona jest nie tylko w Sofii, stolicy Bułgarii, ale w sercach wszystkich Bułgarów”.
W imieniu Kościoła katolickiego w Bułgarii bp Projkow podarował Franciszkowi kopię ikony Matki Bożej z Nesebyru, której wizerunek nosił ze sobą abp Angelo Roncalii, wizytator apostolski w Bułgarii, przyszły św. Jan XXIII. Przed opuszczeniem tego kraju poprosił papieża Piusa XI o zamianę swej tytularnej stolicy biskupiej właśnie na Nesebyr i pozostał tytularnym arcybiskupem Nesebyru aż do nominacji na patriarchę Wenecji.
Przewodniczący episkopatu przypomniał, że w oczekiwaniu na wizytę Franciszka bułgarscy katolicy codziennie modlili się w jego intencji, a także za pokój na świecie. Prosili Boga, aby dał im duszom pokój, tak by pokazywali swoim życiem, że „pokój na Ziemi jest możliwy”. Na zakończenie trzykrotnie zawołał „Chrystus zmartwychwstał!” na co zgromadzeni wierni odpowiadali: „Prawdziwie zmartwychwstał!”.
Na liturgii obecni byli przedstawiciele innych wyznań i religii, obecnych w Bułgarii, w tym muzułmanów i żydów. Zabrakło natomiast przedstawicieli większościowego Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.
Z placu Kniazia Aleksandra papież odjedzie na kolację i nocleg do budynku nuncjatury apostolskiej.
