Święty Irlandczyków

Wierni w ten dzień przypinali sobie trójlistną koniczynę, symbol Trójcy Świętej, o której św. Patryk miał mówić na początku każdej swojej misji.

Św. Patryk urodził się w rzymskiej Brytanii ok. 385 r. w rodzinie chrześcijańskiej, odebrał jednak laickie wychowanie. Gdy miał 16 lat, został uprowadzony przez irlandzkich piratów i przez sześć lat w niewoli pasł owce. W tym czasie nastąpił jego powrót do chrześcijaństwa. Na przypadkowym statku udało mu się uciec do Francji.

Papież Celestyn I wyświęcił Patryka w 432 r. na biskupa Irlandii. Święty zastał tam tylko małe wspólnoty chrześcijan. Potrafił jednak zdobyć przychylność lokalnych władców, dla wybranych plemion ustanowił biskupów, którym dodał grono pomocników, żyjących wspólnie na sposób klasztorny.

Św. Patryk spędził w Irlandii 40 lat na intensywnym głoszeniu Ewangelii, modlitwie i ascezie. Apostoł Irlandii pozostawił po sobie kilka dzieł, z których najbardziej znane są „Wyznania” oraz „List do chrześcijańskich poddanych tyrana Korotyna”. Zmarł prawdopodobnie 17 marca 461 r. w Armagh.