Który to Jakub?

Autor, w adresie listu, pisze o sobie tyko tyle: „Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa”. Nowy Testament zna trzech Jakubów. Pierwszy to Jakub Starszy, który był synem Zebedeusza i Salome. Ewangeliści Mateusz, Marek i Łukasz zawsze wymieniają go z jego bratem Janem. Jan był młodszy, stąd określenie Jakub Starszy. Bracia zostali powołani „nad jeziorem” i od początku należeli nie tylko do grona Dwunastu, ale wspólnie z Piotrem byli szczególnie wyróżniani. Byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira, widzieli przemienionego Pana Jezusa na „górze wysokiej” i towarzyszyli Mu – choć mało udolnie – podczas modlitwy w Getsemani. Jakub i Jan byli nazywani „Boanerges” – Synami Gromu. Jakub Starszy, o czym piszą Dzieje Apostolskie, został ścięty za króla Agryppy I, w 44 roku. Jakub Młodszy był synem Alfeusza. On również należał do grona 12 Apostołów. Poza umieszczeniem go w katalogau Apostołów Nowy Testament nie mówi o nim więcej. Od IV w. zaczęto go mylnie utożsamiać z Jakubem, „bratem Pana”.