Wojownik

Przebudzenie

„Odkryłem, że charyzmatyczni katolicy nie stają się, jak się błędnie uważa, protestantami – opowiada Ekman. – Uważamy z żoną odwrotnie: ci katolicy w rzeczywistości stają się jeszcze bardziej katoliccy. Właśnie to spostrzeżenie dało mi do myślenia na początku mojej drogi nawrócenia. Zacząłem się zastanawiać, czy pomimo tych doświadczeń Ducha Świętego, które miałem, naprawdę wszystko zrozumiałem. Czy mam dobrą teologię? Czy dobrze zrobiłem, oddzielając Ducha od Słowa Bożego i od Kościoła, tak jak to robią protestanci? Punktem wyjścia w protestantyzmie jest osobista relacja z Chrystusem. Z jednej strony jest to zaleta, ale z drugiej słaby punkt. Dlaczego? Taki sposób myślenia i działania niesie ze sobą ryzyko nadmiernego indywidualizmu. Wśród wielu dzisiejszych protestantów można usłyszeć taki tryptyk: »ja, Jezus, Słowo Boże«. To modernistyczna postawa. Idea Ludu Bożego, zakładająca, że Kościół jest zbiorowością odpowiadającą Izraelowi i jego dwunastu pokoleniom, idea, według której tworzymy świątynię Boga, staje się w protestanckim świecie mniej ważna. Nie mówię, że protestanci ignorują biblijną wizję Ludu Bożego, ale nie są nią przesiąknięci, bo nie jest ona punktem wyjścia ich wiary. Spędziłem 40 lat wewnątrz ruchów przebudzeniowych. Sam byłem częścią ruchu, który – jak to się mówi – odniósł »sukces«. Dzięki Livets Ord i naszym Kościołom założonym w Skandynawii, Rosji czy Azji Ewangelia dotarła do setek tysięcy osób. Proszę mi wierzyć, nie byłbym dzisiaj tutaj, gdybym nie odkrył poważnych braków w eklezjologii i formacji kaznodziejów. W imieniu jakiej władzy działamy? Kto kogo powinien powoływać? Kto kogo może odwoływać? Kto kogo poprawia? Środowiska protestanckie, do których uczęszczałem, mają problem z odpowiedzią na te fundamentalne pytania.

Moje największe odkrycie? Kościół nie jest tymczasową strukturą domu, jak to sugerują wspólnoty protestanckie. Kościół jest wieczny. Zawsze będzie. To on podtrzymuje wszechświat. Kościół jest także niezbędny, aby prawda dotarła do społeczeństwa. Istnienie Kościoła jest gwarancją ochrony godności ludzkiej. Inaczej mówiąc, Kościół nie jest tylko miejscem ewangelizacji, misji czy spotkań z Duchem Świętym. Jego istnienie, jego istota są o wiele ważniejsze”.

Maryja puszczała nam oko

Zmierzenie się z kultem maryjnym dla szwedzkiego protestanta z krwi i kości nie było łatwą intelektualną łamigłówką. „Zaczęliśmy odkrywać Maryję w 2002 roku po naszym przyjeździe do Izraela – wspomina. – Co rusz wpadaliśmy na Jej obrazy, figurki, rzeźby. Odnosiliśmy wrażenie, jakby puszczała nam oko, a to nie pozwalało przejść obok obojętnie. W tamtym czasie Birgitta studiowała życie świętej Brygidy, która często odwoływała się do Maryi. Odkryliśmy, że tak genialny i konkretny teolog jak Atanazy i inni ojcowie Kościoła doceniani przez chrześcijan ewangelikalnych wyrażali się o Maryi w niesamowity sposób. Szacunek, jaki Jej okazywali, dał nam do myślenia. Zdaliśmy sobie sprawę, że Maryja odegrała kluczową rolę przy narodzinach Kościoła. A jeśli jest Ona »matką Kościoła«, to czy mógłbym do Niej mówić? Mógłbym Ją nawet prosić o pomoc? Mógłbym Ją prosić, żeby modliła się za mnie? Maryja jest uważana za matkę Kościoła. Dlaczego? Dlatego, że sam Jezus nam tak powiedział. Uczynił to na krzyżu słowami »Oto matka twoja«. Nie wydaje mi się, żeby wybrał taki moment na uregulowanie spraw rodzinnych.

A co jeśli Kościół katolicki mówi prawdę o Maryi? Może warto się na nią otworzyć? Jednak, przyznaję, cały czas się bałem. I już prawie zrezygnowałem, ale nagle otworzyłem Biblię na chybił trafił. Moje spojrzenie padło na werset z Ewangelii św. Mateusza: »Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi«. Te słowa skierował anioł do Józefa. W tym momencie wszystko stało się dla mnie jasne. Miało to miejsce w 2005 roku, czyli 9 lat przed moim przystąpieniem do Kościoła katolickiego” – opowiada Ekman.

W 2016 roku na konferencji Strefa Zero zapytany o to, dlaczego został katolikiem, bez owijania w bawełnę odpowiedział: „Bo chciałem wszystkiego. A w Kościele katolickim jest wszystko”.