Od dziecka marzyła, by zostać misjonarką

Urodziła się w 1850 r. w Lombardii. Po studiach nauczycielskich pracowała przez dwa lata w szkole. Z powodu słabego zdrowia odmawiano jej przyjęcia do zakonu. W 1880 r. założyła z siedmioma towarzyszkami zgromadzenie Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. W 1887 r. otworzyła dom w Rzymie i przed ołtarzem św. Franciszka Ksawerego złożyła ślub udania się na Wschód. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 


Za oceanem Franciszka założyła wiele nowych domów, samo zaś zgromadzenie uzyskało w 1907 r. aprobatę Stolicy Apostolskiej. Święta przekazała mu duchowość ignacjańską, równocześnie wyryła jednak na nim rysy swej własnej osobowości, przenikniętej duchem wiary i gotowością misjonarską. 

Franciszka Ksawera zmarła 22 grudnia 1917 r. w Chicago. Pius XII beatyfikował ją w 1938 r., a kanonizował w 1946 r. Franciszka jest patronką emigrantów. 

W ikonografii św. Franciszka Ksawera przedstawiana jest w stroju zakonnym, zgodnie z fotografią z 1914 r. Jej atrybutem jest Serce Boże.