Papież Franciszek otrzymał z rąk kard. Stanisława Dziwisza Medal 75-lecia Misji Jana Karskiego - poinformowało w czwartek Towarzystwo Jana Karskiego. Tym wyróżnieniem honoruje się wybitne postaci żywiące szacunek dla dzieła bohatera i obywatela Polski, Stanów Zjednoczonych i Izraela.
Medal wcześniej trafił w ręce kardynałów Stanisława Dziwisza i Kazimierza Nycza, a także bp. Tadeusza Pieronka i bohaterskiego duchownego katolickiego księdza Ibrahima Al-Sabbagha z Aleppo, niestrudzonego w ratowaniu i pomocy mieszkańcom tego umęczonego miasta. Obdarowana został nim także bazylika Świętego Krzyża w Warszawie, świątynia, z którą przed wojną i podczas okupacji blisko związany był Jan Karski.
Na liście osób uhonorowanych Medalem 75-lecia Misji Jana Karskiego znajdują się oprócz ojca świętego także prezydenci Polski Andrzej Duda, Stanów Zjednoczonych Donald Trump i Izraela Reuwen Riwlin oraz Sekretarz Generalny ONZ Antonio Guterres.
- Medal jest wyrazem szacunku i podziękowania tym, którzy Jana Karskiego noszą w sercu i umyśle starając się także uczynić coś dla jego pamięci. Składamy im pokłon – mówi dr Wiesława Kozielewska-Trzaska, reprezentantka rodziny bohatera, jego bratanica i córka chrzestna.
Autorem unikalnego projektu medalowego jest wybitny polski artysta-plastyk Janusz Kapusta na stałe mieszkający w Nowym Jorku, zaś wykonawcą znany polski artysta-medalier Wiesław Kulej. Emisja odznaczenia jest wyjątkowo krótka i liczy zaledwie trzydzieści egzemplarzy.
Jan Karski, ps. Witold, właśc. Jan Kozielewski (1914–2000) - prawnik, historyk, kurier, emisariusz polityczny. W latach 1936–39 był w polskiej służbie dyplomatycznej, był także uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 r., zbiegiem z niewoli radzieckiej. W konspiracji od 1939, kilkakrotnie był wysyłany przez konspiracyjne władze krajowe do rządu w Paryżu i Londynie. Aresztowany przez gestapo, został odbity przez AK ze szpitala więziennego.
W latach 1942–43 poinformował władze RP na uchodźstwie, rządy Wielkiej Brytanii i USA oraz organizacje żydowskie o zagładzie Żydów w Polsce. Pracował w Wydziale Informacji Biura Informacji i Propagandy w Warszawie i w londyńskiej radiostacji „Świt”. Po wojnie przebywał na emigracji w USA, od 1952 był wykładowcą Uniwersytetu Georgetown w Waszyngtonie. W 1995 r. został odznaczony Orderem Orła Białego.