Atakowany Jezus nie wda się z nami w pyskówkę

Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? i kto Ci dał tę władzę?»
Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?»
Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka».
Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

Prawo do nauczania, które demonstruje Jezus wobec całej społeczności Izraela, nie jest dodatkiem do Jego mesjańskiej misji, ale jej integralnym elementem. Syn Boży został posłany, aby ogłosić światu dobrą nowinę o królestwie Bożym, co więcej – aby całym sobą pokazać, jak ucieleśnia się ona w Nim i wypełnia. Dlatego nie tylko naucza, ale i potwierdza głoszone słowo pełnymi mocy znakami, aby poruszyć serca niedowiarków. Niestety, nie wszyscy słowa Jezusa przyjmują z otwartością. Można bowiem, wzorem arcykapłanów i starszych ludu z dzisiejszej Ewangelii, trwać w zatwardziałości serca. Zrodzone z takiej postawy pytania nie szukają odpowiedzi; są raczej przejawem agresji – maskowanego lęku, który ubieramy często w szatę wrogości, rozpaczliwie poszukując w ten sposób ocalenia. To błędna droga. Atakowany Jezus nie wda się z nami w pyskówkę i nie odpowie na nasze pytania. On po prostu zabierze je na krzyż.