Świadek

Kiedy nad amerykańskim Kościołem przeszło tornado pedofilskich afer z udziałem księży, ks. Lorenzo Albacete napisał na łamach „New York Timesa” felieton, który przeszedł do historii. Odsłaniając kulisy swojego powołania, zwrócił się do tych, którzy na celibat kładli winę za całe zło wyrządzone wobec dzieci: „Mój ojciec, hiszpański antyklerykał, dzielił księży na trzy grupy: świętych, którzy żyją celibatem, tych, którzy pod celibatem ukrywają swój homoseksualizm i tych, którzy celibat łamią. Nie zapowiadałem się na świętego, tata wpajał mi więc, że skończę w jednej z tych dwóch pozostałych grup. Czułem się zraniony tą oceną. (…) Podobnie jak mój ojciec, wielu żyje przekonaniem, że celibat musi być zniesiony, bo rzekomo pod jego przykryciem kotłują się niezdrowe emocje. (…) Kiedy zdecydowałem się wstąpić do seminarium, miałem 28 lat i właśnie zerwałem zaręczyny. Nie dlatego jednak, że wystraszyłem się małżeństwa, ale ponieważ wołanie Chrystusa było tak silne. Przyjąłem celibat bezwarunkowo, z wiarą, ale i z drżeniem, że może on być wystawiany na próbę”. Nie szczędząc krytyki pod adresem pedofilii w Kościele, dodaje jednak, że nikt nie „ośmiela się wrzucać do jednego worka mężczyzn żonatych oskarżanych o tę zbrodnię. A takich nie brakuje. Oni nie czują się wytykani palcem. A ja dziś czuję się oskarżony, po raz kolejny w życiu. Boję się, że moi studenci i ich rodzice patrzą na mnie jak na brudnego człowieka (…)”.