Zmarł kard. Francesco Marchisano

Pogrzeb kardynała pod przewodnictwem kard. Angelo Sodano, dziekana kolegium kardynalskiego, odbędzie się 30 lipca br. w bazylice watykańskiej. Swój udział zapowiedział papież Franciszek.

Kardynał przez wiele lat pracował w Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów (obecnie Kongregacja Wychowania Katolickiego), a następnie w instytucjach papieskich zajmujących się archeologią sakralną oraz opieką i ochroną dzieł sztuki. Był również archiprezbiterem, czyli jakby proboszczem największej i najważniejszej świątyni katolickiej – bazyliki św. Piotra. Po śmierci Jana Pawła II ujawnił, że dzięki jego modlitwom został uzdrowiony z ciężkiej choroby gardła.

Przyszły kardynał urodził się 25 czerwca 1929 w miejscowości Racconigi na terenie archidiecezji turyńskiej na północy Włoch. Po studiach w seminarium w Turynie i w kilku innych uczelniach włoskich przyjął święcenia kapłańskie 29 czerwca 1952 w Turynie. Kontynuował następnie studia na uczelniach papieskich w Rzymie: w Instytucie Biblijnym (1952-54) i Uniwersytecie Gregoriańskim (1954-57).

W 1956 kard. Giuseppe Pizzardo (1877-1970), ówczesny prefekt Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów (obecnie Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego), powołał go do tej dykasterii watykańskiej. Ks. Marchisano zajmował się tam krajami europejskimi, później także z Ameryki Łacińskiej, następnie państwami języka angielskiego i niemieckiego, a wreszcie krajami za żelazną kurtyną. W 1968 stanął na czele Wydziału Kongregacji ds. Seminariów. Od 3 czerwca 1969 do 6 października 1988 był podsekretarzem tej kongregacji. W tym charakterze w 1971 odwiedził wiele krajów, zapoznając się tam z formacją kandydatów do kapłaństwa i z oświatą katolicką. Równolegle do pracy kurialnej przez 30 lat katechizował w Rzymie dzieci głuchonieme.

6 października 1988 Jan Paweł II powołał go na stanowisko sekretarza Papieskiej Komisji ds. Zachowania Artystycznego i Kulturalnego Dziedzictwa Kościoła, mianując jednocześnie biskupem, i osobiście udzielił mu sakry 6 stycznia 1989 w Watykanie. 20 października 1988 papież mianował go też przewodniczącym Fundacji im. Jana XXIII, a 4 września 1991 – Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej. 3 maja 1993 bp Marchisano stanął na czele Papieskiej Komisji ds. Kulturalnego Dziedzictwa Kościoła, utworzonej 25 marca tegoż roku. 9 lutego 1994 papież wyniósł go do godności arcybiskupa. Od 17 marca 1995 kierował Komisją Artystyczno-Kulturalną w Głównym Komitecie Obchodów Roku Świętego 2000.

Uczestniczył w szeregu zgromadzeń – zwyczajnych i nadzwyczajnych – Synodu Biskupów. 24 kwietnia 2002 ojciec święty mianował go archiprezbiterem patriarszej bazyliki watykańskiej, wikariuszem generalnym Państwa Miasta Watykanu i przewodniczącym tzw. Fabryki św. Piotra (instytucji dbającej o utrzymanie bazyliki św. Piotra). 8 marca 2003 stanął na czele Stałej Komisji ds. Troski o Historyczne i Artystyczne Zabytki Stolicy Apostolskiej. 13 października 2003 ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Kulturalnego Dziedzictwa Kościoła.

Na konsystorzu 21 października 2003 Jan Paweł II włączył go w skład kolegium kardynalskiego. 28 sierpnia 2004, mając 75 lat, kardynał przestał kierować Papieską Komisją Archeologii Sakralnej. 5 lutego 2005 r. papież mianował go przewodniczącym Urzędu Pracy Stolicy Apostolskiej, odwołując ze stanowisk związanych z bazyliką św. Piotra (poza urzędem jej archiprezbitera).

Po śmierci papieża 2 kwietnia 2005 r. kard. Marchisano ujawnił, że został uleczony z ciężkiej choroby gardła, gdy ojciec święty modlił się za niego i dotknął go.

18-19 kwietnia 2005 r. wziął udział w konklawe, które wybrało Benedykta XVI. Nowy papież potwierdził go na stanowisku przewodniczącego Urzędu Pracy Stolicy Apostolskiej. 31 października 2006 kard. Marchisano ustąpił z urzędu archiprezbitera patriarszej bazyliki watykańskiej i przeszedł na emeryturę.