Taśmy Sienkiewicza i Belki

Minister i prezes spotkali się w lipcu 2013 r. w warszawskiej restauracji „Sowa & Przyjaciele”. Z upublicznionego 14 czerwca  przez tygodnik „Wprost” nagrania  rozmowy wynika, że minister Sienkiewicz chciał, aby NBP pomógł rządowi w finansowaniu deficytu budżetowego. Dzięki temu PO miało utrzymać się u władzy i nie dopuścić, aby rządy objął PiS, który miał wówczas coraz lepsze notowania w sondażach. Według szefa MSW przejęcie władzy przez PiS skończyłoby się katastrofą, ponieważ oznaczałoby ucieczkę inwestorów i pogorszenie się warunków finansowych. M. Belka zgodził się pomóc PO, ale postawił dwa warunki: dymisja ówczesnego ministra finansów Jacka Rostowskiego oraz nowelizacja ustawy o banku centralnym, wzmacniająca pozycję prezesa NBP i osłabiająca znaczenie Rady Polityki Pieniężnej. B. Sienkiewicz zgodził się. Umowa jest realizowana: w listopadzie został odwołany min. Rostowski, a w programie posiedzenia Rady Ministrów 17 czerwca br. znalazło się omówienie nowelizacji ustawy o NBP, która spełnia żądania M. Belki.

Obietnice jakie składa szef MSW wskazują, że jest wysłannikiem premiera Donalda Tuska, bowiem tylko on mógł je spełnić i rzeczywiście to robi. Z rozmowy wynika, że PO utożsamia dobro własnego ugrupowania z dobrem Polski i jest to dla tej partii dostateczny argument, aby posunąć się nie tylko do łamania demokratycznych zasad, ale prawa. Zgodnie z konstytucją NBP i jego prezes są apolityczni i nie mogą angażować się w walkę o władzę. Prezes Belka tę zasadę złamał. Owszem NBP może przekazywać rządowi zysk, ale nie ma prawa finansować deficytu budżetowego poprzez wykup rządowych obligacji przez podległe mu banki, a na tym miało polegać łatanie dziury budżetowej przez NBP. Niedopuszczalnym zaangażowaniem politycznym jest też żądanie przez Belkę dymisji ministra finansów.

Nagrania szokują także padającymi w nich opiniami i ordynarnym językiem. Min. Sienkiewicz stwierdza m.in., że „państwo polskie istnieje teoretycznie, praktycznie nie istnieje”. Szydzi z jednej z najważniejszych propozycji ekonomicznych rządu: Polskich Inwestycji Rozwojowych, przyznając, że w ogóle jej nie ma. Obaj panowie używają wulgarnych przekleństw i sformułowań, które bardziej pasują do chamskich rozmów pod budką z piwem niż dialogu najwyższych urzędników państwowych. To, że spotkanie miało charakter prywatny w niczym ich nie usprawiedliwia, bowiem człowiekiem kulturalnym się jest niezależnie od okoliczności. Dla min. Sienkiewicza dodatkową kompromitacją jest fakt, że jako szef MSW dał się podsłuchiwać. Z rozmowy wynika również, że prezes NBP poinformował premiera Tuska o problemach związanych z Amber Gold na pół roku przez wybuchem afery związanej z działalnością tego przedsiębiorstwa, tymczasem premier w sejmie mówił, że zna problem tylko z mediów.

Nie wiadomo kto nagrał tę rozmowę i dlaczego udostępnił ją mediom właśnie teraz. Padają oskarżenia, że to zemsta służb specjalnych za próbę podporządkowania ABW ministerstwu spraw wewnętrznych, albo zwolnionych oficerów BOR, inna wersja wskazuje obcy wywiad. Tyle, że mimo wszystko jest to sprawa drugorzędna, bowiem nawet jeśli za ujawnieniem nagrań stały złe intencje, to może to przynieść dobry skutek. Dzięki nim opinia publiczna poznała skandaliczne metody działania obecnej władzy. Świadomość tych patologii może zainicjować proces naprawy państwa.