Antychrześcijaństwo rabinów

Profesor KUL ks. Mirosław Wróbel przedstawia prawdziwy stosunek judaizmu rabinistycznego do chrześcijaństwa. Na podstawie źródeł ukazuje czytelnikowi, w jaki sposób rabini zafałszowali obraz chrześcijan i w jak negatywnym świetle przedstawiali Chrystusa. „Jezus i Jego wyznawcy w Talmudzie” to tytuł pierwszej tego typu publikacji w Polsce. Jej autor ks. Mirosław Wróbel jest pracownikiem naukowym KUL i absolwentem prestiżowych uczelni biblijnych, w tym École Biblique et Archéologique Française de Jérusalem. – Przez wieki rabini utrwalali fałszywy obraz Jezusa i Jego wyznawców. Chrześcijan określali mianem sekciarzy i bałwochwalców. Jezusa na kartach Talmudu przedstawiali jako magika i bękarta, człowieka wartego pogardy i przekleństwa – mówi wybitny biblista. Prezentacja książki odbyła się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II i spotkała się z żywym zainteresowaniem. W ciągu kilku dni cały nakład został sprzedany, dlatego wydawnictwo musi wznowić druk. Autor, przygotowując książkę, pracował wyłącznie na źródłach w języku hebrajskim i aramejskim. Odkrył, że w Talmudzie wiele jest wzmianek o Jezusie i chrześcijanach. Wszystkie mają charakter zdecydowanie negatywny i antychrześcijański. – Antyjudaizm, także w czwartej Ewangelii, jest anachroniczną konsekwencją prześladowań chrześcijan w pierwszych wiekach po narodzeniu Chrystusa i wielkiej niechęci do nich ze strony judaizmu rabinistycznego. Rabini utrzymywali, że Jezus był bękartem zrodzonym z nierządu, że Jego matka była kobietą lekkich obyczajów, że był wyłącznie człowiekiem i oszustem, który używał magicznych sztuczek, by zwodzić i oszukiwać tłum. Według Talmudu miał zostać ukamienowany i zawieszony na drewnianym palu na pośmiewisko i dla pogardy. Rabini zaprzeczali przy tym, jakoby pogłoski o Jego zmartwychwstaniu były prawdziwe. Chrześcijanie jako bałwochwalcy mieli niszczyć tożsamość narodu i przyczyniać się do zerwania Przymierza, jakie Bóg zawarł z Mojżeszem, dlatego podkreślano słuszność wydawanych na chrześcijan wyroków śmierci. Żydzi nie mogli się pogodzić, że chrześcijanie w Jezusie uznają Boga. Chrześcijanie ponadto otworzyli się także na świat pogański, który nie przyjął obrzezania, co dla Żydów było zaprzeczeniem idei wybrania. Do „Edyktu mediolańskiego” chrześcijanie byli prześladowani przez judaizm, na to wskazują Dzieje Apostolskie, ale też liczne źródła żydowskie. W Babilonii prześladowania chrześcijan trwały jednak do VII wieku – podkreśla biblista. Publikacja ks. Wróbla zestawia ze sobą przekaz Ewangelii i Talmudu. Wyjaśniając, należy stwierdzić, że Talmud jest interpretacją spisanej przez rabinów tradycji ustnej. Otóż, 20 lat po zburzeniu świątyni jerozolimskiej dokonała się transformacja judaizmu. Ze świątyni akcent przeniesiono na Księgę. Tak powstał judaizm rabinistyczny. Zredagowano Misznę – zapis tradycji ustnej judaizmu. Talmud natomiast jest komentarzem i wyjaśnieniem Miszny. Warto zaznaczyć, że powstał Talmud Jerozolimski i Talmud Babiloński. Ten drugi został przez rabinów uznany za autorytatywny i obowiązuje do dnia dzisiejszego. Zadaniem książki „Jezus i Jego wyznawcy w Talmudzie” jest ukazanie prawdy o relacji judaizmu do chrześcijaństwa w pierwszych wiekach. Odkrycie i zrozumienie tych zależności pozwala spokojniej spojrzeć na to, dlaczego w wiekach późniejszych tak a nie inaczej kształtowały się relacje między Żydami a wyznawcami Chrystusa. Autor otrzymał wiele pochlebnych słów ze strony środowisk żydowskich za napisanie tej książki. Jak podkreślił profesor Wróbel – docenili oni naukowy charakter publikacji, która nie ma w sobie nic z ideologii czy pseudonaukowego żargonu, gdyż w całości oparta jest na źródłach.