Habakuk to imię niemal nieobecne w Biblii. Poza księgą tego proroka spotyka się je tylko w proroctwie Daniela.
Niektórzy badacze uważają, że pochodzi ono od akkadyjskiego „hambakuku”, które oznacza kasję – roślinę ogrodową o pięknych żółtych kwiatach. Wśród odmian tej rośliny znajduje się na przykład cynamonowiec. Czy jednak etymologii nie szukać raczej w języku hebrajskim? Tutaj – i tak to widzi wielu biblistów – trzeba się odwołać do czasownika „habak”, który znaczy „obejmować”, „trzymać w ramionach”. I tak Habakuk to dzieciak wypieszczony, może dlatego, że szczególnie i długo oczekiwany, a może zagrożony śmiercią krótko po narodzeniu? Nie wiemy, bo i sam prorok nie pisze o sobie nic. Nie daje żadnej wskazówki, w przeciwieństwie do wielu innych biblijnych proroków. „Widzenie wieszcze, które miał prorok Habakuk” – czytamy w pierwszym zdaniu Księgi. A ona sama to niespełna czterdzieści wierszy. Analiza samego tekstu pozwala na dość precyzyjne datowanie jego działalności. Było to około 600 r. przed Chr. w Jerozolimie, a więc w czasie i miejscu, gdzie działali Jeremiasz, Sofoniasz i Nahum. W żywej pamięci pozostawał niedawny upadek potężnego imperium asyryjskiego. Na arenie dziejów swą moc pokazywał Babilon. Ale nie na polityczne potęgi uskarżał się Habakuk. Jego bolała przemoc, waśnie i niesprawiedliwość dziejące się wśród rodaków. „Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie?” – pyta prorok Boga, stawiając Mu przy tym zarzut braku reakcji. W odpowiedzi słyszy, że spełnienie „niechybnie nastąpi”. A tu ciekawa i zdumiewająca rzecz. W 598 r. przed Chr. Jerozolimę najechał babiloński król Nabuchodonozor. Dokonał deportacji ludności. Kara przyszła szybko i spektakularnie. W ten sposób orędzie Habakuka znalazło spełnienie i pokazało słuszność jego nauczania, które można sprowadzić do czerech zasadniczych tez: Bóg jest panem historii; On karze bezbożnych; On też dokona zbawienia sprawiedliwych, On wreszcie na koniec objawi swą chwałę. Teza Habakuka, że „sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności”, zostanie podjęta w Nowym Testamencie przez św. Pawła w jego listach – w Liście do Galatów i Liście do Rzymian.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
ks. Zbigniew Niemirski