GN: Harmonia ducha

W rozmowie z Barbarą Gruszką-Zych opowiada o muzyce i sztuce, o swojej żonie, o której mówi, że to największa łaska otrzymana przez niego od Boga. Kilar nieustannie wraca do jednego pytania: „Dlaczego to mnie właśnie spotkało takie piękne życie. Jestem dość niezorganizowany, trochę leniwy, niepewny swoich racji, a dostałem tyle wspaniałych łask Bożych. Poza tym nigdy o nic nie zabiegałem. Wszystko przyszło samo. Zawsze mnie to zadziwia”. Stwierdza, że choć się nacierpiał w życiu, to jest wdzięczny za to życie.

Poza tym w numerze:

Mauzoleum pod ochroną [Jacek Dziedzina]

Komunizm nie miał swojej Norymbergi. A symbole komunistyczne stały się częścią popkultury. To dlatego gadżety z sierpem i młotem czy podobiznami Lenina traktuje się z większym pobłażaniem niż symbole faszystowskie. Polskie prawo stanowi, że „kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch”. Ustrój komunistyczny nie jest nazwany z imienia. Propagowanie faszyzmu, jak i komunizmu, zostało przez ustawodawcę zrównane w sposobie karania (teoretycznie), ale jednocześnie w kwestii ideologicznych podstaw tych reżimów ograniczył się on tylko do potępienia faszyzmu. W § 1 art. 256 zakazane jest nawoływanie do szerzenia nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych. Pominięto natomiast szerzenie nienawiści na tle różnic klasowych.

Święta z klasą [Joanna Bątkiewicz-Brożek]

Syn św. Joanny Beretty-Molli, Pierluigi Molla, opowiada o życiu i heroicznym wyborze swojej matki. Św. Joanna oddała życie za swą córkę, Giannę. Jezus był dla niej wszystkim, modliła się, uczestniczyła we Mszy św., na ile było to możliwe, każdego dnia. Syn świętej mówi, że ona nie musiała opowiadać o Jezusie, ponieważ swoją miłość do Niego przekładała na życie. Ale była również normalną, elegancką kobietą, która dbała o swój wygląd, chodziła po górach, lubiła też jeździć na motorze. Pierluigi Molla modli się do niej codziennie od momentu, kiedy odeszła. O decyzji swojej matki mówi: „Jedyne, co miałem ochotę zrobić po śmierci mamy, to wyrzucić moją siostrę przez okno. Dopiero kiedy sam zostałem rodzicem, zrozumiałem decyzję mamy, że moja siostra Gianna od poczęcia miała takie samo prawo do życia jak my”.

Patrz i pamiętaj [Andrzej Grajewski]

W 1942 r., aby zweryfikować informacje o zagładzie Żydów, Karski dwukrotnie nielegalnie wszedł do warszawskiego getta. Jego przewodnikiem tam był Leon Feiner, przed wojna działacz Bundu i znany adwokat. Prowadząc go, powtarzał: „Patrz i pamiętaj, co tu zobaczyłeś”. Słowa Feinera okazały się przesłaniem, które zdeterminowało życie Karskiego. Karski był głęboko przekonany, że jego misja zakończyła się niepowodzeniem. Świat dowiedział się prawdy i nie zrobił nic, aby zapobiec Zagładzie, a w każdym razie, aby zmniejszyć jej rozmiar. Wspominając Karskiego, każdy może sobie zadać pytanie o to, jak sam zachowałby się w tak skrajnych warunkach. Niezależnie od odpowiedzi jego postać zawsze będzie radykalnym znakiem sprzeciwu wobec zła, które nas przygniata i czeka na właściwą reakcję z naszej strony.

Walczyć za Chrystusa [Edward Kabiesz]

Według prof. Thomasa Maddena historycy, pisząc o krucjatach, często przyjmowali założenie, że były one „dzieckiem skąpstwa i chciwości”. Czy tak było naprawdę? Czy pobudki krzyżowców były rzeczywiście przyziemne? Za „czarną legendę” wypraw krzyżowych w głównej mierze odpowiada Steven Runciman i jego praca „Dzieje wypraw krzyżowych”, opublikowana w pierwszej połowie lat 50. XX wieku. To właśnie Runciman ukształtował obraz krucjat funkcjonujący do dzisiaj w powszechnym odbiorze, przedstawiający krzyżowców jako ignorantów i barbarzyńców, którzy chcą zniszczyć „wyrafinowaną kulturę Wschodu”. Prof. Madden, amerykański autor wielu książek i publikacji poświęconych czasom krucjat, opublikował w 2005 roku wydaną również w Polsce „Historię wypraw krzyżowych. Nowe ujęcie”. Madden dowodzi, że wyprawy krzyżowe stanowią symptom upadku chrześcijańskiego Zachodu, zmuszonego organizować desperackie wyprawy, aby bronić się przed ciągłą ekspansją imperiów muzułmańskich.