Świadectwo i nadzieja
Pojechałem na czeską stronę. Z ks. Františkem poszliśmy do restauracji na obiad. W górach wczesna wiosna. Rozmawiamy. Nie o wiośnie. O naszych parafiach, szerzej – o naszych środowiskach wiary. Jakże różnych, choć odległych o kilka kilometrów.
On ma parafian – chrześcijan kilka procent w stosunku do liczby mieszkańców. U mnie za takowych uważają się wszyscy. I powinienem ich deklaracje przyjmować za dobrą monetę. Miewam z tym wewnętrzne trudności, bo niektórzy nie tylko postępują wbrew Ewangelii i regułom Dekalogu, ale i potrafią publicznie kpić z wiary, Kościoła, religijnego obyczaju. W środowisku niewielkiej parafii niczego ukryć się nie da. Zamilkliśmy na dłuższą chwilę, co jest przecie konieczne przy obiedzie. Pierwszy przemówił František. „Bo u was wystarczy wierzyć, u nas trzeba być świadkiem Jezusa”. I dorzucił całym zdaniem, po grecku, słowa Jezusa: „I będziecie mi świadkami”. Ostatnie słowo powtórzył z naciskiem: „mar-ty-res!”. Zamilkliśmy.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
ks. Tomasz Horak
