Kim jest Ten, który zmartwychwstał?

Obecny tam tłum domagał się wyjaśnień. Jak się to stało? Kim jesteś, ty, któryś tego dokonał? A on, pod naporem ciżby, wygłasza przemówienie. On, Piotr, nie jest nikim wyjątkowym. Nie jest żadnym cudotwórcą. To, co się tu dokonało, jest dowodem sprawy, jaka dzieje się dzięki mocy Tego, którego oni, tam obecni, wydali, zaparli się i zabili. Sprawa ze wszech miar świeża, nadal dyskutowana. On, Piotr, jest tylko świadkiem, a rzeczy wielkie i zdumiewające dokonują się za sprawą Jezusa Chrystusa. Akim On jest, ów Jezus? Św. Piotr mówi o Panu Jezusie, pokazując, kim On jest, przydając mu szereg bardzo ważnych tytułów. Odwołuje się do bogatej tradycji biblijnej, bo ona mogła podpowiedzieć słuchaczom jego mowy, kim był Ten, który został zabity przy ich przyzwoleniu. Ten Jezus jest najpierw Sługą Boga. A więc jest Tym, którego wieścił Izajasz. On w wizji proroka był tym, który miał złożyć ofiarę z siebie samego, będąc całkowicie niewinnym. On, choć zabity w okolicznościach urągających godności człowieka, pokonał śmierć i zmartwychwstał. On był święty i sprawiedliwy – to kolejne z tytułów, bo był Mesjaszem, oczekiwanym przez lud i namaszczonym na zbawiciela. Niestety, nie został rozpoznany przez lud, bo ten wyprosił ułaskawienie dla zabójcy, Barabasza. On wreszcie jest „Dawcą życia”. Ten ostatni tytuł najmocniej przekracza wymiar tego, co czysto ludzkie, bo dawcą życia jest sam Bóg. Tytuł „dawca życia” wskazuje wprost na bóstwo Jezusa, bo tylko Bóg ma władzę nad życiem. Wobec tego wszystkiego św. Piotr nie domaga się podziwu dla tego, co stało się przez jego ręce. On zachęca słuchaczy do nawrócenia: „Pokutujcie więc i nawróćcie się”. To jedyna i słuszna postawa nie wobec tego, co dokonało się w Bramie Pięknej jerozolimskiej świątyni, ale wobec dzieła, jakiego dokonał Pan Jezus, umierając na krzyżu i zmartwychwstając. Każdy cud w dziejach Kościoła zakorzenia się w cudzie zmartwychwstania.