Tylko dla orłów

Przy polisach z funduszem kapitałowym umawiamy się z ubezpieczycielem na wypłatę określonej kwoty, niezależnie od tego, jakie wysokie będą zyski z inwestycji. Inaczej jest w przypadku polis inwestycyjnych, skonstruowanych tak, żeby przede wszystkim zarabiać. Po zakończeniu terminu polisy otrzymamy aktualną wartość naszych inwestycji powiększoną o 5–20 proc. W przypadku naszej przedwczesnej śmierci bliscy dostaną tylko tyle, ile akurat w tym momencie były warte środki zainwestowane z polisy.

Wartość ubezpieczenia zależy od tego, ile zarobią fundusze kapitałowe. Dlatego ważne, żeby przed podpisaniem umowy dokładnie rozeznać, w jakie fundusze będą inwestowane nasze oszczędności, i przyjrzeć się, jak do tej pory radziły one sobie na rynku. A do tego potrzebna jest już pewna orientacja w rynku kapitałowym. Trzeba też pamiętać, że polisy, których część jest inwestowana, to długoletnie przedsięwzięcie i że nie będziemy mogli wypłacić części środków, jak na przykład z konta oszczędnościowego. Poza tym zazwyczaj wymagają wysokiej jednorazowej wpłaty, np. 5–10 tys. zł. Potem do tej sumy musimy systematycznie dopłacać przez co najmniej kilka lat.

Czy to dla mnie?

Myśląc o zabezpieczeniu w postaci polisy, powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytania: Czego naprawdę po niej oczekujemy? Czy ma nas tylko chronić? Czy ma też być formą lokaty? Czy na tyle znamy rynek kapitałowy, by podjąć odpowiedzialne decyzje? Czy będziemy w stanie regularnie opłacać składkę? Niektóre banki mają oferty specjalnie dla seniorów – z uproszczonymi formalnościami i warunkami polisy, dostosowanymi do wieku klienta.

Oczywiście powinniśmy skrupulatnie czytać umowy, wszelkie dodatkowe dokumenty, a jeśli nie rozumiemy ich słownictwa – poprosić o pomoc kogoś z rodziny. Musimy zwrócić uwagę na zakres ochrony (często tanie polisy oferują bardzo wąską ochronę), na to, kiedy ochrona zacznie obowiązywać (czy od momentu podpisania umowy, wpłaty pierwszej składki czy też dopiero po kilku latach opłacania), warunki, jakie musimy spełnić, żeby otrzymać wypłatę ubezpieczenia, a szczególnie uważnie powinniśmy czytać wyjątki, w których ubezpieczyciel zastrzega, że nie wypłaci nam należności (na przykład w przypadku śmierci samobójczej, uprawiania niebezpiecznego hobby, które zatailiśmy przed ubezpieczycielem). Należy spytać agenta o opłaty, prowizje, o to, czy nasze składki będą indeksowane (czy zachowają realną wartość), czy możliwe jest okresowe zawieszenie płatności składek i na jakich zasadach w razie potrzeby będziemy mogli zmienić umowę lub się z niej wycofać.

Powinniśmy dać sobie czas na zastanowienie się i naradzenie z rodziną, która może mieć inne pomysły na zabezpieczenie finansowe na przyszłość.          

Zainteresowała Cię treść artykułu? Podziel się nim z najbliższymi! Zaproś ich do odwiedzenia strony www.gosc.pl/Finanse_seniora, gdzie zamieszczamy kolejne odcinki z cyklu „Finanse seniora” oraz nazwiska laureatów konkursu. Masz pytanie lub wątpliwości odnośnie do tematyki poruszonej w powyższym artykule? Napisz na adres: WKM „Gość Niedzielny”, ul. Wita Stwosza 11, 40-042 Katowice lub finanse@gosc.pl

Uwaga! Konkurs!

Przeczytaj uważnie tekst z cyklu „Finanse seniora”, a następnie odpowiedz na dwa proste pytania zamieszczone na str. 3 tego wydania „Gościa Niedzielnego”.
Najwytrwalsi uczestnicy konkursu, którzy odpowiedzą na pytania do wszystkich ośmiu odcinków cyklu „Finanse seniora”, wezmą udział w losowaniu nagrody specjalnej.