Klasztor to nie kryjówka

Metropolita poznański przewodniczył 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, kiedy to w Kościele obchodzony jest Dzień Życia Konsekrowanego, Mszy św., na którą do najstarszej w Polsce katedry przybyło ponad pół tysiąca sióstr i braci zakonnych, członków instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego, działających na terenie archidiecezji poznańskiej.

Pytał, komu dziś potrzebne są zakony: „Może delikatnym dziewczętom przestraszonym brutalnym światem i chcącym się przed nim schronić? Może złamanym sercom wrażliwych młodzieńców, którzy habitem chcieliby okryć zawód miłosny czy rozczarowanie?”

Abp Gądecki zwrócił uwagę, że klasztor to nie kryjówka przed okrutnym światem. Przekonywał, że zakony są potrzebne całemu Kościołowi, czyli nam wszystkim. Potrzebują ich bowiem zarówno parafie, ale „nie tylko po to, żeby była na miejscu zakrystianka czy katechetka”, jak i instytucje kościelne, „nie tylko po to, żeby nimi sprawnie zarządzali” oraz wierni, „też nie tylko po to, żeby służyli im w szpitalach i przedszkolach”.

„Zakony są potrzebne przede wszystkim po to, żeby ludzie dostrzegali w osobach konsekrowanych znak innego, Bożego świata” – przekonywał wiceprzewodniczący KEP wyjaśniając, że nie będą tym znakiem ci, którzy tylko zewnętrznie, formalnie funkcjonują jako zakonnicy czy zakonnice, podczas gdy wewnątrz dawno już zaprzestali praktykowania cnót zakonnych.

„Nie będą nimi ci, którzy traktują seminarium zakonne jako rodzaj domu opieki, który zapewni im zaspokojenie potrzeb, czego w świecie nigdy by za darmo nie otrzymali. Nie będą nim ci, którzy przychodzą, ponieważ pragną znaleźć się w centrum uwagi, chcą żeby ich oklaskiwano, do czego w świecie nikt nie byłby skłonny widząc ich wady” – mówił dalej kaznodzieja.

Zdaniem abp. Gądeckiego Kościół oczekuje od osób konsekrowanych, aby głosiły one to, czego „dokonuje Ojciec przez Syna w Duchu Świętym swoją miłością, dobrocią i swoim pięknem”, by ukazywały ludziom „nieograniczoną moc Ducha Świętego działającego w Kościele” oraz aby poprzez realizację swojego powołania „wyrażały bezinteresowność i miłość, tak bardzo potrzebne w społeczeństwie zagrożonym przez zalew spraw nieważnych i przemijających”.

Na koniec metropolita poznański przypomniał także, że troska o rozwój życia konsekrowanego jest sprawą całego Kościoła. Dlatego też „nie możemy powołanych pozostawić bez wsparcia duchowego i materialnego”.

Zauważył również, że powołanie do wyłącznej służby Bożej rodzą się i kształtują „w atmosferze dobrego domu rodzinnego, jak i domu, którym jest Kościół, dzięki przykładowi tych, którzy ten Kościół tworzą” i dojrzewają „dzięki gorącej modlitwie tych, którzy otulają Kościół płaszczem swojej modlitwy i serdeczności”.

Wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski zaznaczył również, że „dzisiejsze święto uczy nas na czym polega naśladowanie Chrystusa w życiu konsekrowanym”, które jest „byciem poświęconym Bogu” i oznacza „całkowitą przynależność do Pana”. Wyjaśnił przy tym, że życie poświęcone Bogu, to nie tylko wyrzeczenie się czegoś, jakąś forma rezygnacji.

„W języku wiary zwrot «poświęcić się Bogu» oznacza ukierunkować się na realizację wyższego dobra, Bożego planu, na wyjście w kierunku Boga, poza własne, doczesne plany i aspiracje” – podkreślił abp Gądecki dodając, że chociaż wszyscy chrześcijanie mają zadanie uświęcania świata, to jednak „w znacznie większym stopniu to zadanie jest specyficzną misją osób konsekrowanych w Kościele”.