Dwóch Polaków w Papieskiej Radzie ds. Nowej Ewangelizacji

Poza dwoma Polakami Ojciec Święty mianował konsultorami tej najmłodszej dykasterii m.in. prezydent Ruchu Focolari, Maria Voce, ks. Denis Biju-Duval z ruchu Emmanuel, ks. Prał. Georg Austen z dzieła katolików niemieckich Bonifatiuswerk, czy dr Moysés Louro De Azevedo Filho, założyciel i moderator generalny katolickiej wspólnoty Shalom. Są też osoby związane z neokatechumenatem, innymi ruchami kościelnymi jak i profesorowie uczelni katolickich.

Ks. Marian Królikowski, ur. 18 czerwca 1962 r. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach w latach 1985-1991 zakończone z tytułem magistra teologii na podstawie pracy z dziedziny antropologii teologicznej. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 czerwca 1991 r. W roku 2005 uzyskał tytuł licencjusza teologii dogmatycznej. W 1993r. oddelegowany do dzieła nowej ewangelizacji.

Katolickie Stowarzyszenie w Służbie Nowej Ewangelizacji „Koinonia św. Pawła” formuje ewangelizatorów, którzy naśladując św. Pawła Apostoła są świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego w różnych środowiskach. Służąc ruchom, wspólnotom, grupom modlitewnym i parafiom, stowarzyszenie odpowiada na wezwanie Jana Pawła II do nowej ewangelizacji. Członkowie szkoły i wspólnoty do której należą osoby, które składają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, założyli stowarzyszenie, erygowane w 1997 r. przez bp. kieleckiego Kazimierza Ryczana.

We wspólnocie życia konsekrowanego jest 9 osób, z czego 3 przebywają aktualnie we Francji. Stowarzyszenie liczy ok. 20. członków zwyczajnych i blisko 130 wspierających, a także ponad 1000 sympatyków. Prowadzi też ewangelizację na Litwie, Ukrainie, Węgrzech oraz w Uzbekistanie, Łotwie, Kazachstanie i Niemczech.

Obecnie Katolickie Stowarzyszenie w Służbie Nowej Ewangelizacji „Koinonia św. Pawła” i Centrum Modlitwy i Ewangelizacji św. Pawła mieszczą się i działają przy parafii św. Pawła Apostoła, której proboszczem jest ks. Marian Królikowski.

Ks. prof. Henryk Seweryniak, ur. 20 września 1951 w Budach Kozickich k. Gostynina, w 1969 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. 15 czerwca 1975 r. w katedrze płockiej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa płockiego Bogdana Sikorskiego. W latach 1975-1977 pełnił funkcję wikariusza w parafii św. Antoniego w Żurominie. W latach 1977-1980 rozpoczął studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1980-1984 odbył studia z teologii fundamentalnej na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, zwieńczone rozprawą doktorską o hermeneutyce Paula Ricoeura. Od 1984 r. jest wykładowcą teologii fundamentalnej, religiologii, teologii ekumenicznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku.

W połowie lat 80. pełnił funkcję wikariusza parafii pw. Św. Jana Chrzciciela w Płocku. Opiekował się wówczas obsypywanym nagrodami na festiwalach muzyki religijnej zespołem Vox Clamantis, pisał nawet teksty piosenek. Był współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej oraz słynnych na całe miasto Mszy Świętych za ojczyznę.

W latach 1988-1993 był asystentem, następnie adiunktem w Katedrze Eklezjologii Fundamentalnej KUL. W 1993 r. w Lublinie habilitował się na podstawie studium z antropologii teologiczno-fundamentalnej Wolfharta Pannenberga. Od 1994 r. w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1995 r. został kierownikiem Katedry Chrystologii i Eklezjologii Fundamentalnej ATK, później Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Członek zespołu redakcyjnego II Polskiego Synodu Plenarnego. 7 listopada 1995 r. został referentem ds. duszpasterstwa ekumenicznego diecezji płockiej. W 1997 r. odznaczony godnością Kapelana Ojca Świętego. Od 2001 r. profesor nauk teologicznych. Konsultor Rady Episkopatu Polski do Spraw Dialogu Religijnego, członek Komisji Mieszanej do spraw Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Pełni obowiązki wikariusza biskupiego ds. stałej formacji kapłanów Diecezji Płockiej.