Wyszukano wyników: 14
To „żeby było więcej miłości” mam w pamięci do dziś
„Jak to możliwe, że Bóg, który podobno jest dobry, godzi się, by na świat przychodziły takie dzieci?” - to pytanie, w obecności kilkuset swoich koleżanek i kolegów, postawiła mi jedna z uczestniczek szkolnych rekolekcji' - pisze ks. Mirosław Tosza, od 23 lat posługujący jako kapelan-wolontariusz w hospicjum dla dzieci.
Jestem jak lipa... i dąb
Tak pił, że zapomniał, dokąd prowadzą go nogi. Aż zaczęły mu gnić stopy, jakby przerażone, że przez nie trafił na złą drogę. Miał 25 lat, kiedy mu je obcięli. – Zostały mi tylko pięty – mówi Grzegorz Hutyra. Po operacji półtora roku chodził na kolanach. Ale ta pokuta nie zmieniła jego życia. Dopiero teraz wie, dokąd iść, choć nie ma protez, tylko kikuty w butach na wysokim podbiciu.
