Najnowsze Wydania
-
GN 18/2025 Dokument:(9238269,Człowiek jednej roli)
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
-
GN 16/2025 Dokument:(9218524,Zwycięzca śmierci)
-
GN 15/2025 Dokument:(9208755,Wciągnięci w pamiętanie)
Wyszukano wyników: 421
Wykupieni
Nie śpiewajmy: „i próżny dla nas Twej męki trud”. Krew Baranka zmyła nasze grzechy, jest argumentem zatrzymującym anioła śmierci. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa (Rz 5,15). Wyraz „pokrewieństwo” ma swe źródło w słowie „krew”. Jesteśmy krewnymi Tego, który przyjął nas do rodziny. Zapłacił za to swą krwią.
Morze światła
Pastuszkowie, którzy Ją ujrzeli w 1917 roku w kamienistej dolinie Cova da Iria, wspominali zachwyceni, że miała suknię utkaną ze światła.
Światło jest atrybutem nieba. „Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu” – czytamy w Apokalipsie. „Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek” – prorokował św. Jan (Ap 21,23).
