Najnowsze Wydania
-
GN 09/2025 Dokument:(9158736,Jest poważnie )
-
Historia Kościoła 2(8)/2025 Dokument:(9154032,Jan Paweł II mówił, że judaizm nie jest dla chrześcijan rzeczywistością zewnętrzną. Czy dziś rozumiemy to lepiej?)
-
GN 08/2025 Dokument:(9150783,Sztuka w zranionym świecie)
-
GN 07/2025 Dokument:(9143845,Miasto Miłosierdzia)
-
GN 06/2025 Dokument:(9136428,Człowiek człowiekowi )
Halo, Kościół? Tu ziemia…
O kryzysie trawiącym Kościół w Polsce napisano już wiele. Można nawet odnieść wrażenie, że im więcej pojawia się informacji o masowo odchodzącej z Kościoła młodzieży, czy o systematycznym spadku liczby praktykujących wśród tych, którzy deklarują się jako katolicy, tym coraz bardziej przyzwyczajamy się do niego, traktując jako smutną konieczność – fatum, z którym konfrontacja nie ma sensu, bo i tak nieuchronnie dopełni dzieła zniszczenia. Problem w tym, że nieustannie, z uporem godnym lepszej sprawy za podstawowe wyzwanie uznajemy walkę z kryzysem. Wciąż chyba jednak nie potrafimy walczyć o człowieka.
Skarga Boga
Czytam tekst Prologu Ewangelii według św. Jana wielokrotnie, przy różnych okazjach. Zawsze, nieodmiennie z tym samym przekonaniem, że to słowa szczególnie ważne – jakby synteza tego, co Bóg zechciał nam powiedzieć o sobie. I za każdym razem, gdy natrafiam na ten właśnie fragment, mam nieodparte wrażenie, że jest w nim ukryta jakby bolesna skarga Boga. „Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” (J 1, 11) - to nie echo z nieokreślonej przeszłości, ale twarda diagnoza także naszej rzeczywistości. Diagnoza, która daje do myślenia.
