Wczoraj jedna z osób z rodziny powiedziała mi, że jeżeli chodzę codziennie do kościoła to znaczy, że robię to na pokaz dla ludzi. Oceniła, że to co robię jest złe. Cóż miałam odpowiedzieć tej cioci, którą zresztą bardzo lubię i cenię. ;-) Cóż jej miałam odpowiedzieć. Po prostu powiedziałam, że nie uczestniczę we Mszy św. i innych nabożeństwach na pokaz, ale by odpokutować za moje grzechy. Odpowiedzia mógłby też być wpis, który znalazłam w Necie. „A czy my, Polacy, w sposób bardziej radykalny nie winniśmy odpowiedzieć na nauczanie św. Jana Pawła II? Czy wielokrotnie nie wzywał nas do wielkiej modlitwy? Nie tylko przypominał nam o konieczności uczestniczenia we Mszy św. w niedziele i święta, ale wielokrotnie mówił o codziennej Eucharystii; już na początku encykliki Ecclesia de Eucharistia mówi o tym, że Kościół św. żyje codzienną Eucharystią. A w jej zakończeniu pisze: „Od ponad pół wieku, począwszy od pamiętnego 2 listopada 1946 roku, gdy sprawowałem moją pierwszą Mszę św. w krypcie św. Leonarda w krakowskiej katedrze na Wawelu, mój wzrok spoczywa każdego dnia na białej hostii i kielichu, w których czas i przestrzeń jakby «skupiają się», a dramat Golgoty powtarza się na żywo, ujawniając swoją tajemniczą «teraźniejszość». Każdego dnia dane mi było z wiarą rozpoznawać w konsekrowanym chlebie i winie Boskiego Wędrowca, który kiedyś stanął obok dwóch uczniów z Emaus, ażeby otworzyć im oczy na światło, a serce na nadzieję (por. Łk 24, 13-35). Pozwólcie, umiłowani Bracia i Siostry, że w świetle waszej wiary i ku jej umocnieniu przekażę Wam to moje świadectwo wiary w Najświętszą Eucharystię. Ave, verum corpus natum de Maria Virgine, vere passum, immolatum, in cruce pro homine!. Oto skarb Kościoła, serce świata, zadatek celu, do którego każdy człowiek, nawet nieświadomie, podąża” „

"Czy można nosić symbole religijne: medalik lub krzyżyk na piersiach? Czy można zrobić znak krzyża na ulicy przed kościołem, przed jedzeniem w restauracji, przed skokiem, jeśli jest się skoczkiem narciarskim?" Jeżeli ktoś wierzy w Boga, to nie robi takich znaków na pokaz, tylko z potrzeby serca. Na pokaz swoje znaki religijne noszą i okazują materialiści: Obnoszenie się swoim bogactwem biżuterii, wypasionym samochodem, zamkiem, albo nawet kilkoma, i wieloma innymi oznakami bogatości, a nawet modlitwą, czyli trzymaniem kciuków.

Drogi Gościu; zastosowany cytat jak widzę, można różnie interpretować. Wszystko zależy od naszego pozytywnego, lub negatywngo nastawienia. Ja go zinterpretowałam pozytywnie i nadal uważm, że jest pozytywny dlatego, go użyłam. Wierzę, że kiedyś zrozumiesz Gościu moje słowa. Wcale mi nie zależy na oklaskach. :-) Jestem niesamowicie szczęśliwą osobą. Otaczam ciepłem i modlitwą. Krytyka przez innych ludzi w naszym życiu jest też bardzo ważna.Otaczam ciepłem i modlitwą.

nie jesteśmy w stanie ocenić czy gesty religijne są szczere, głębokie czy są świadczeniem o przywiązaniu do wiary - widzimy tylko zewnętrze ... Bóg widzi serce... ale rzeczywiście przerysowana pobożność, przeakcentowana gestykulatywność i nad-pobożna staranność może gryźć się z prawdą o podmiocie działania - że prócz teatru i efektów (niespecjalnie) specjalnych, nie ma nic... jak mawiał klasyk: dzwon głośny, bo wewnątrz próżny (pusty)

Oto kolejny przykład pacyfikacji zawartych w Ewangelii słów Jezusa. On mówi jedno, my - w bawełnie "szerszego kontekstu" - drugie. Poprawiamy (czytaj: zniekształcamy) samego Boga. A tak czyni nie kto inny, jak zły. Szatan. Tymczasem Jezus wciąż mówi: wejdź do swojej izdebki, aby samemu Bogu pokazać, że modlisz się, pościsz, dajesz jałmużnę. Każdy inny pokaz ma bowiem nieczyste intencje, nawet jeżeli nie do końca są one świadome czy też nazywane świadectwem.