Wstyd i polityka

Dn 9, 4b-10

Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców (Dn 9,8)

Polityka historyczna. Jedno z ważniejszych narzędzi, za pomocą których państwa tworzą swoją „soft power”, promując własną wersję historii. Może być zwykłą funkcją świadomego siebie i dumnego ze swoich osiągnięć narodu. Bywa też jednak, że staje się środkiem przemocy - symbolicznej lub nawet fizycznej - narzucaniem słabszym narodom, nie mającym przebicia z własną wersją zdarzeń, jedynej słusznej perspektywy. 

Czy tylko rządzący państwami ulegają pokusie takiego wykorzystania polityki historycznej, w której zazwyczaj więcej jest polityki niż dobrego warsztatu historycznego? Pokusa ta nie jest, niestety, obca również w rzeczywistości kościelnej. Polityka historyczna Kościoła – obrona za wszelką cenę tzw. dobrego imienia instytucji, również tam, gdzie bronić nie ma już czego – jest dokładną odwrotnością tego, do czego wzywa nas dzisiejsze słowo: „Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie”. 

Są takie daty, są takie wydarzenia w historii dalszej i bliższej, przy których wypada już tylko powtarzać te słowa publicznej spowiedzi świadomego swoich grzechów ludu Bożego. Nie szukać ekspertyz, kruczków prawnych, które pozwolą uniknąć odpowiedzialności i pozbawią możliwości naprawienia szkody. „Wstyd na naszych twarzach”. Mniej polityki, więcej wstydu.