Nieobecna w pamięci ludzi, ale znajdująca miejsce w sercu Boga

Łk 21,1-4 

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł:

«Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».

Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki. (Łk 21,2)

Obraz wdowy oddającej Bogu swój ostatni grosz stawia pytanie o serce i patrzenie sercem. W świecie szybkich informacji, przelatujących obrazów, pojawiających się i znikających w okamgnieniu gwiazd Jezus pyta o naszą uważność. Dopytuje się: Widziałeś ją? Zauważyłeś? Dostrzegłeś?

Miejsce, w którym stała świątynna skarbona, przypominało dzisiejsze wejście do galerii handlowej. Ludzie wchodzili i wychodzili. Przetaczali się tłumnie. Zauważani byli tylko ci, którzy chcieli zostać zauważeni. Wdowa należała do „niewidzialnych” tego świata. Niewarta grosza zainteresowania. Nieobecna w pamięci ludzi, ale znajdująca miejsce w sercu Boga.