Abp Gintaras Grušas dla „Gościa Niedzielnego”: W samym sercu cierpienia objawia się miłosierdzie Boże

Magdalena Dobrzyniak: W przyszłym roku odbędzie się w Wilnie Międzynarodowy Kongres Miłosierdzia. Jak Kościół litewski się do niego przygotowuje?

Abp Gintaras Grušas: Budujemy Miasto Miłosierdzia. To nie tylko fizyczne miasto Wilno z jego historią, ale także miasto Boże. Chodzi o to, że tworzymy je wspólnie, również jako przestrzeń Kościoła, która jednocześnie jest przestrzenią społeczną. To przestrzeń głębokiej refleksji nad miłosierdziem. Zamierzamy przyjrzeć się temu pojęciu, ale też skupić się na praktycznym wymiarze uczynków miłosierdzia. Zarówno tych dokonywanych tu, w Wilnie, jak i na całym świecie, bo spodziewamy się uczestników z różnych krajów. Dzielenie się tym doświadczeniem może przynieść wiele owoców. Zastanawiając się nad tematem miłosierdzia, warto też spojrzeć z perspektywy socjologicznej i ekonomicznej. Czasem to, co się dzieje w społeczeństwie – napięcia, wykluczenie, nierówności – odbija się niczym w soczewce w dyskusjach o miłosierdziu. To jak z rybą i mięsem – różne potrzeby, różne środowiska, różne reakcje. Słychać też emocjonalne echa – niekiedy wręcz dramatyczne – sytuacji społecznych, które przypominają wybuchy min. Reakcje bywają chaotyczne, pospieszne, jakby bez głębszego zastanowienia. W takich momentach pojawia się pytanie: co tak naprawdę obiecuje nam postęp? Czy mówimy tylko o historii, czy może chodzi o przebieranie się w kostiumy do nowych ról? Czy chodzi o coś głębszego? Niektórzy mówią o cierpieniu w imię miłości, o duchowych walkach. Są też tacy, którzy w miłosierdziu widzą potrzebę oczyszczenia duszy, duchowego wyschnięcia, zanim przyjdzie ukojenie. Potrzebujemy czegoś bardziej konkretnego, głębszego. Potrzebujemy świąt – nie tylko w kalendarzu, ale i w sercu.