Zmagania o życie

Ga 5, 18-25

Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy (Ga 5, 25)

To przychodzi bardzo łatwo. Deklaracja, że dajemy się prowadzić Duchowi, jest właściwie oczywistością, nad którą się szczególnie nie zastanawiamy. To przecież jasne – jesteśmy uczniami Jezusa!

Naprawdę? Naprawdę tak bezkolizyjnie pozwalamy się prowadzić Duchowi? W ogóle nie próbujemy dyktować Bogu, co ma zrobić, żeby nas uszczęśliwić? Nie korci nas, żeby dyskutować, walczyć z Nim, upierać się i stawiać na swoim?

To prowadzenie nie jest drogą potulnego baranka, ale ciągłym zmaganiem. Spory, gniew, rozłamy, nieczystość i wszystkie inne uczynki, które jednym tchem wymienia Paweł, to też jest nasza kościelna codzienność. Wciąż mocujemy się z Duchem, wciąż próbujemy coś udowadniać, choć przecież od Niego mamy życie. Widać to po owocach? Po łagodności, radości, pokoju, o uprzejmości i opanowaniu nie wspominając?

Pozwólmy prowadzić się Duchowi.